అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

౧. భజ గోవిందం భజ గోవిందం గోవిందం భజ మూఢమతే సంప్రాప్తే సన్నిహితే కాలే నహి నహి రక్షతి దుక్రింకరణే ౨. మూఢ జహీహి ధనాగమతృష్ణాం కురు సద్బుద్ధిమ్ మనసి వితృష్ణాం యల్లభసే నిజ కర్మోపాత్తం విత్తం తేన వినోదయ చిత్తం ౩. నారీ స్తనభర నాభీదేశం దృష్త్వా మాగా మోహావేశం ఏతన్మాంస వసాదివికారం మనసి విచింతయా వారం వారం ౪. నళినీ దళగత జలమతి తరళం తద్వజ్జీవిత మతిశయ చపలం విద్ధి వ్యాధ్యభిమాన గ్రస్తం లోకం శోకహతం సమస్తం ౫. యావద్విత్తోపార్జన సక్తః తావన్నిజ పరివారో రక్తః పశ్చాజ్జీవతి జర్జర దేహే వార్తాం కోపి న పృచ్చతి గేహే ౬. యావత్ పవనో నివసతి దేహే తావత్ పృచ్చతి కుశలం గేహే గతవతి వాయౌ దేహాపాయే భార్యా బిభ్యతి తస్మిన్ కాయే ౭. అర్ధమనర్ధం భావయ నిత్యం నాస్తి తతః సుఖ లేశః సత్యం పుత్రాదపి ధన భాజాం భీతిః సర్వత్రైషా విహితా రీతిః ౮. బాల స్తావత్ క్రీడాసక్తః తరుణ స్తావత్ తరుణీసక్తః వృద్ధ స్తావత్ చిన్తాసక్తః పరమే బ్రహ్మణి కోపి న సక్తః ౯. కా తే కాన్తా కస్తే పుత్రః సంసారో అయమతీవ విచిత్రః కస్య త్వం వా కుత ఆయాతః తత్వం చిన్తయ తదిహ భ్రాతః ౧౦. సత్సంగత్వే నిస్సంగత్వం నిస్సంగత్వే నిర్మోహ

అప్పటివరకు నిరంతరాయంగా తన ఉద్వేగభరిత వేడిమిని మనషుల మీదకు నెడుతున్న సురిడిని ఒక్కసారిగా నల్లని కారుమేఘాలు ఆవహించాసాగాయి , అలల ఉద్ద్రుతి పెరుగుతున్న కొద్ది చల్లని గాలి వీస్తూ మైమరిపిస్తూ ఊపిరిలో లీనమై ఎటో మాయమైపాయింది ఇసుక తెన్నులు నీటిలో సుడులు తిరుగుతూ ఇక సెలవంటూ సాగరంలో ఏకమయ్యాయి, అల ఆకాశమంత ఎత్తులో విహార యాత్రలో మునిగి తేలసాగాయి మేఘాలు. అంతటి అలజడే అక్కడే ఇవన్ని గమనిస్తున్న ఒక్కడికి కలిగాయి