అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

 కోవిడ్ కాలమందు మాస్క్ శానిటైజర్ మూలాన ఊపిరి సలపకున్నా ఆశ అనే ఆయువు కి ప్రాణాన్ని పోస్తూ జనం నలుదిక్కుల తాపత్రయం వెలుగు నీడల సమాహారం ఏదైనా కనుక తీరు తెన్ను మారేనా నిశిధి అలుముకున్న వేళ ఏమో ఆ వైపున ఏదో అంతరంగ తరంగాల వెలుగు విరాజిల్లేను కాదా వినీలాకాశం నీలవర్ణం చిట్‌పట్ సినుక్ సవ్వోడి మాదిర్ ఒక్కో సినుక్ భువి పై సిందాడగా కుచించుకున్న పుడిమే ఓలలాడగ ఆకాశం అంచుల దాక ఇనబడే బాక చివురుటాకు తడసి మోపేడ్ అవగా కార్బన్ ఫుట్‌ప్రింట్ బేజారవగ రాధ కమల వాణి మనోజ్ఞ అనూహ్యంగ ఎదురు చూసినా కాల గర్భాన జ్ఞాపకాల తెరలు పొరలై జలతారులై తా అతా కునుకు చేరని అలసి సొలసిన కనులకు ఎబెట్టుగా గోచరించిన ఫలితమే మున్నది తెరచాప నావకే దిక్సూచి మాదిరి