అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

కదిలే కన్నుల్లో కలలే లోకమై ఇమిడినట్టు  ప్రతి గుండెలయలో ప్రాణమే ఊయలూగినట్టు   రెప్పల అలికిడిలో అశ్రువు బిందువు బాధకి ఆనందానికి నిఖార్సైన నెలవు  ఆనందరాగమే రవళించే వాసంతం  కోయిల రాగాలే ఆలపించెను కాలం  ఊపిరే ఆయువుకు ఆలంబన  జీవితానికి ఇదే నిండైన నిర్వచన   

కావ్యం కాదు కవనం కాదు అక్షరాలతో అల్లిన భావగీతం ఇది పదాల మాటున దాగిన భావాలకు ప్రతిరూపం ఇది కరిగే మేఘానికి నీటి  బిందువులే పరమావధి నీలాకాశాన వెలిసే రంగుల హరివిల్లె సన్నిధి చిరు చిరు పలుకుల మనసులోని భావం పలుకులై మాటగా వేలిసేను కదా మౌనమే అలంకారమై 

కన్నుల్లో దాగిన భావాలు కలలుగా మెదిలేను నాసికలో ఊపిరులూదే గాలి గమనం ఆయువై నిలుచును నాలుక వల్లించే పలుకులే మనసు అంతరంగం తెలిపేను కంటి భాషకు కన్నీళ్ళు ఆనందభాస్పాలు నాసికానికి ఘ్రాణ శక్తి మరో వరం రుచినేరిగిన జిహ్వకు పలుకులు తేనెలొలుకు ఆకాశం ఒక్కటే భూమి ఒక్కటే మనిషికి ఉనికినిచ్చె ప్రాణం ఒక్కటే జీవకోటి లో ఒదిగి వుండే మానవత్వం ఒక్కటే