అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

When everything is like a messy maze... We don't try to make it a big fusion of all kinds of unknown things but we often don't know that we are actually having a discovery of ourselves. Is it that or something else... Wherever..whenever you think so When everything is like a messy maze... All our hopes shatter, but we don't know that our hearts are not made of glass only thinking of the gloomy days will increase the sad moments which will ultimately make you loose hope. But life is not meant for that.. Life is a golden sun with an eclipse of negligence, which has to be abandoned We are all thinking of ending the sun which is powerful just because we think that we can't end the eclipse... but its always wrong Wake up, whenever wherever you think so.. think that this is not the way one must always think Get up.. Get up...! Afterall this life is one of the precious moment.. a precious gift.

వన్నెల వాసంతాలు ఎదురు చూస్తున్నాయి కొఇల రాగాలకి ఎగసి కాని ఎందుకో నాకే తెలియని ఆవేదన ఏదో నన్ను వెంటాడుతుంది ఈ కలవరింతల లో ఎం మాయో ఏమో నన్నే నేను మరిచిపోయా... ఎందుకో అసలెందుకో కలలు చిమ్మ చీకటిలోనే వస్తాయన్నది నిజమే కాని వాటికి వెలుగు చూపించక పోతే అవి ఆ చీకటిలోనే కనుమరుగై పోతాయి ఎన్నటికో ఒక కల వచ్చింది నన్ను మైమరిపించింది కాని ఏమో ఏమైందో ఆ కల వేకువ చూడక ముందే కన్నీటి సంద్రం లో ఉప్పెన లా మారి ఆవిరైపోయింది ఇదే కళల అల లేక అలల కల ... ఏమో ఇది కాని ఏదో వింత అనుభూతి ఎనిమిదేళ్ల ఓ తియ్యని బాధ నేడు కరిగిపోతుంది కరిగే కొవ్వోతిల ఆ చిమ్మ చీకటిని వీడాలని అనుకోని ...! ఈ కన్నీరు కారి కారి మనసు కి ఓ ఆహ్లాదాన్ని గుండె బరువుని దించింది. ప్రియ ... నిన్ను నేను మరిచిపోవలనుకుంటున్న... ఇది నాకేమాత్రం సబ్బాబు కావట్లేదు... శ్రీ...!