కలలు అలలు
వన్నెల వాసంతాలు ఎదురు చూస్తున్నాయి కొఇల రాగాలకి ఎగసి
కాని ఎందుకో నాకే తెలియని ఆవేదన ఏదో నన్ను వెంటాడుతుంది
ఈ కలవరింతల లో ఎం మాయో ఏమో నన్నే నేను మరిచిపోయా...
ఎందుకో అసలెందుకో
కలలు చిమ్మ చీకటిలోనే వస్తాయన్నది నిజమే కాని
వాటికి వెలుగు చూపించక పోతే అవి ఆ చీకటిలోనే కనుమరుగై పోతాయి
ఎన్నటికో ఒక కల వచ్చింది నన్ను మైమరిపించింది కాని ఏమో ఏమైందో
ఆ కల వేకువ చూడక ముందే కన్నీటి సంద్రం లో ఉప్పెన లా మారి ఆవిరైపోయింది
ఇదే కళల అల లేక అలల కల ... ఏమో ఇది కాని ఏదో వింత అనుభూతి ఎనిమిదేళ్ల ఓ తియ్యని బాధ
నేడు కరిగిపోతుంది కరిగే కొవ్వోతిల ఆ చిమ్మ చీకటిని వీడాలని అనుకోని ...!
ఈ కన్నీరు కారి కారి మనసు కి ఓ ఆహ్లాదాన్ని గుండె బరువుని దించింది.
ప్రియ ... నిన్ను నేను మరిచిపోవలనుకుంటున్న... ఇది నాకేమాత్రం సబ్బాబు కావట్లేదు...
శ్రీ...!