అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

ರೆಪ್ಪ ಪಾಟೇ ಕದಿಲೇ ಕಾಲಂ ಕ್ಷಣಂ ದಾಟಿ ಕ್ಷಣಂ ಮರುಕ್ಷಣಂ ಊಪಿರಿ ಲಯ ಗತಿ ಗಮನಂ ಅನುಕ್ಷಣಂ ಅನುನಿತ್ಯಂ ಕೋಲಾಹಲಂ ಮನದಿ ಕಾನಿ ನಿನ್ನಲೋ ಮನದಿಗಾ ಮಿಗಿಲೇ ಕ್ಷಣಾಲೇ ಜ್ಞಾಪಕಾಲು ಕಾನರಾನಿ ರೇಪಟಿ ಕೌಸಂ ಅಂತು ಚಿಕ್ಕನಿ ಆರಾಟಂ ಉಬಲಾಟಂ ಕ್ಷಣಮೇ ಆನಂದಂ ಮರೋ ಕ್ಷಣಂ ನಿರ್ವೇದಂ ಕ್ಷಣಮೇ ಉಚ್ವಾಸ ಮರೋ ಕ್ಷಣಮೇ ನಿಃಶ್ವಾಸ ಇದೇ ಜೀವಿತಂ ಪ್ರಕೃತಿತೋ ಸಮಾನಮೈನ ನಂದನವನಂ ಇದೇ ಜೀವಿತಂ ನಿನ್ನಟಿ ಬಾಧನು ರೂಪೂ ಮಾಪೇ ಸಾಧನಂ

algumas memorias sâo tão profundas que mesmo com o passar do tempo continuam no nosso coraçâo.. nâo se perde e nem se vai

 మంచి మాట "నీ సోంత మనిషిని సైతం నీ అహంకారం కోసం నీకు నువ్వుగా వారిని దుర్భాషలాడుతు సంతోషం పొందుతున్నా కూడా ఎదుటివారు నిన్ను నిన్నుగా ఆదరిస్తే అపుడు ఓడింది ఆదరణకు కూడా నోచుకోని వారిని సైతం ఆదరించే నీ సొంత మనిషా లేకా నీలో నీకు తెలియని అహంకారమా.." "ఎదుటివారి మనసుని ఆహ్లాద పరచటం రాకపోతే పరవాలేదు.. కనీసం వారి మనసుని బాధ పెట్టకుంటే అదే శ్రీరామరక్షకవచం" మంచి మాట మేఘం కరిగేది తనను తాను తగ్గించుకునేది కేవలం చినుకుగా రాలి నేలను సస్య శ్యామలం చేయటానికే

కాలం ఎంత విచిత్రమో ప్రతి క్షణం మనతోనే ఉంటూనే గడిచిన క్షణాన్ని జ్ఞాపకంగా మార్చేస్తుంది కాలం ఎంత విచిత్రమో ప్రతి క్షణం ఉద్వేగంగా ఉంటూనే నిన్నటి దుఃఖాన్ని సైతం మాయం చేస్తుంది