అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

মা দূর্গা দেবী সকল ভাক্তানি শুভ কারু মা দূর্গা নাভারাত্রী পারভ বাংলা হাবড়া কলকাতা অক্টোবর ২৪, ২০১২ যাই মা কালি ভাদ্রকালি শ্রীধর ভুক্য়া

ముత్యాల చినుకులు మోసుకొచ్చిన మేఘమా వెన్నెల వాసంతాలు విరబూయించిన వేకువ కొఇల గానాలతో అలరారిన వసంతమ చివురులను తాకి తాకనట్టుగా పరిమళాలు వెనువెంట మోసుకొచ్చిన చల్లని సాయంత్రమ

నిన్న ఓ కరిగిపోయిన కమ్మని కల నేడు ఓ చెదిరిపోని కర్తవ్యాల వల రేపు ఓ మధురనుభుతినిచ్చే వెల్లువ ఆ ప్రవాహం ఎప్పుడు మన ఎదుటికి రానే రాదు నిన్నటి ఆ స్వప్నాన్ని ఎన్నాలని గుర్తుచేసుకు ఉంటాము రేపటి మన ఆశలకి ఆశయాలకి నేడు ఓ పునాది అవ్వాలి నిన్నలో జరిగిన వన్ని మన మంచికని అనుకోని రేపటికి ముందు అడుగువేసుకు పోవడమే మానవ లక్షణం చిరునవ్వు చెదరని మోమును చూస్తూ ఉంటె మనసు ఉప్పొంగి ఉల్లాసంగా పరుగులు తీస్తూ ఉంటుంది అదే మన కళలను సాకారం చేసే విజయ వారధి మన రేపటికి మనతో ఎప్పటికి నిలిచి పోయే పెన్నిధి

అల నేను నిదురించడానికి ఉపక్రమించానో లేదో.. ఉన్నటుండి ఏవో జ్ఞాపకాల దొంతెరాలు నా కనుల ఎదుట సాక్షాత్కరించాయి.. నిన్నటి ఆ రోజులు ... ఆ ముభావమైన స్వభావాలు ... భావం లేని రాగాలు ... రాగం లేని రాగ ద్వేషాలు ... ద్వేషం లేని కల్మషాలు... కల్మషం లేని ఆప్యాయతలు... ఆప్యాయత మరిచిన ప్రేమలు... అన్ని.. అల అల ... ఇన్నేళ్ళలో ఎప్పుడు అనిపించలేదు నాకెపుడు కాని తోలి సారిగా అప్పుడు ఎందుకు అనిపించిందో ... నాకైతే అసలు తెలియనే తెలియదు.. తెలిసి తెలియని వయసు లో మొదలయ్యేది ఒకటి ఉందని తెలిసిన ... ఆ భావన అదేనా కాదా అని మనసు లో సమస్య పూరణం చేసుకునే ఇప్పటి లాంటి రోజులు కావవి ... ఎప్పుడు లేనంతగా ఎందుకో నాకు అల అనిపించింది ... కాని చెప్పడానికి మాటలు చాలక ... విన్నవిన్చుకోవడానికి మనసు ఒప్పక అంతర్మథనం చేసుకున్న క్షణాలవి ... రోదసిని దాటి రోడించాలనిపించిన ఎందుకో నాకప్పుడు ఏమి అనిపించలేదు .... ఆ భావన కలిగి నేటికి పన్నెండేళ్ళు సంపూర్ణమైన ఇప్పటికి మొగ్గ తొడిగిన కలువ రేకుల్ల ... హొయలు పోతున్న జలపాతం ల .. ఆకాశాన మెరిసే తార ల మిణుక్కు మిణుక్కు మంటూ ఓ చల్లని దీపం ప్రజ్వలిస్తుంది. నా కంటికి ఆ ఉప్పెన కూడా మానవత్వం కలిగిన మనిష

ఎగిరే గాలిపటాలు మనసులోని ఆలోచనలు పూచే పువ్వులు మది లో దాగిన భావాలు నిషి రాత్రులు ఉదయించే రేపటికి స్వాగతం పలికే ఎర్ర తీవచిలు వెన్నెల కాంతులు కల్మషం లేని బంధానికి ప్రతీకలు వెచ్చని సూర్య రశ్మి ఆనందానికి ఆనవాళ్ళు పక్షుల కిలకిలలు రాబోయే మంచి రోజులకు నిలువెత్తు నిదర్శనాలు

Maha ganapatim Manasa Smaraami [*](.=.)[*] (#)( .jj, )(@) ( ) (  /.   ) ( ) ------------------- Om Gam Ganadhipataye Namah

Family is just like a pair of tracks with Joy and Gloom running in parallel all through our journey, Emotions are like fish plates that keep balance of the Joy and Gloom so that they cannot mess up. Even if one of the tracks is missing, the Train called Life gets de-railed. Relationships are the track pins that hold the Emotions and Joy and Gloom together. Gravel shows the relationship between siblings, they should always be harsh to others criticizing them but should support the whole Family. Parents are supporting Electric Tractions, who direct us towards our destination by their power of will.