అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

మాటే మౌనమై మదిలో ఇలా దాగేనా  ఋతువులు మారినా పుడమిని తడిమేనా  కాలగమనమె దరి చేర్చుతుంది ఎవరినైనా  ఒర్పులో మార్పు రానీకు ఏ రోజైనా కన్నులు పలికే భాషలు మూడు  ఆనందం నిండిన కనులను చూడు  బాధలో ఉన్న కన్నిరుని చూడు  లోకాన్నే తనలో బంధించే చిన్ని గవాక్షాన్ని పరికించి చూడు    వేవేల భావాలతో లయబద్దంగా కొట్టుమిట్టాడుతున్న గుండె సవ్వడి  కాలానికే అందక పరుగులు తీసేనా ఏమో ఎప్పుడైనా పొరబడి  కల్మషం ఎరుగని భావన ఏదైనా ఉంటె దాచుకో మదిలో త్వరపడి  ఒర్పులో చేర్పులో పలుకులో రానీయకు ఏనాడు బాధను వెంటపడి  కలలరూపం కావ్యాలలో ఇమిడే అక్షరాలగా  ప్రతి అక్షరం ఓ భావనకు ప్రతీకగా  మాట మునమైనా మదిలో భావానికి ప్రతిరూపంగా  వెలిసే నేడు ఇలా  మౌనం నవ్వులు వేదనకు సాక్ష్యం గా  

మిన్నుకి పుడమికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చీకటి వెలుగులు పుడమికి అందిస్తుంది ! సంద్రానికి చంద్రానికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చంద్రుని గమనాన్ని బట్టి అల కదులుతుంది  సూర్యునికి చంద్రునికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చీకటి లో చిన్నబోయిన చంద్రుని తన వెలుగులు పంచి వెన్నెల కురిపిస్తుంది  వసంతానికి కోయిలకు గల బంధమేమి? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  వసంతాల వేల కోయిల కుహుకుహురాగాలు మిళితం చేస్తుంది  మనిషికి మనిషికి గల బంధమేమి  చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే ఆప్యాయతతో పలకరిస్తే ఆ బంధమే ఋణానుబంధం అయ్యి నిలుస్తుంది 

కన్నులకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి లోకాన్ని లోకం లో రంగులన్నిటిని తన కంటిపాపలో నిగుడితం  చేసుకుంటుంది కదా ! చేతులకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి మనసు పలికే భావాలన్నిటిని అలవోకగా వర్ణాల్లోకి మార్చేస్తుంది కదా ! పాదాలకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి కనులకే కనపడని దూర తీరాలకు మన గమ్యాలకు చేరవేస్తుంది కదా ! మనసుకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి ఎదురుగ నిలిచినా మనసు భాషను చెప్పకున్న అర్ధం చేసుకుంటుంది కదా !