కావ్యాంజలి

 ఏమైయ్య దివాకరం నే విన్నది నిజమేనటోయి.. వంకర్లు బోతు అడిగాడు పరమేషం నువ్ విన్నది ఏమిటో నాకు తెలియదు కదా.. తెలియకుండానే నిజమా కాదా నేనెలా చెప్పేది.. నీరుగార్చాడు దివాకరం అదే.. నువ్ విన్నదే.. ఏమో నాకేమాత్రం వినబడలేదు..  ఇలా ఎవరికి వారే సముదాయించగా.. అటుగా వెళ్తున్న సోడ సాంబడు భార్య జాజుల చిన్ని మూతిని తొమిది తీర్ల తిప్పి చల్ల ముంత దెచ్చి అరుగుపై పెట్టి కవ్వం ను కడుగుతోంది.. నువ్ ఎన్ని ముంతల చల్ల చిలికినా లాభం లేదు.. ఈ పొద్దు గోలి సోడాలే అమ్ముడు పోతాయి అంటు కనుబోమ్మలు ఎగిరేసి సోడ బుడ్డిను నొక్కాడు. అదెం విడ్డురమో ఆ శబ్దం విని పక్కనే విందు భోజనాలంటు బయిట బోర్డ్ పెట్టి లోపల మాత్రం మాగాయ తొక్కు, ఆవ పిండి నూరి వరంగల్ కారం దట్టించి ఊరబెట్టిన ఆవకాయ చిట్టి ముత్యాల బీయం తో కలిపి తింటు హాహా అంటు అరుస్తు గోలి సోడాలందుకున్నారు.. ఇక గుటకేశారో లేదో మంట తంట జంటగా వంటను పంటకు తెచ్చింది కాకపోతే ఘాటు పోలేదు.. వరంగల్ మిర్చి కారమా మజాకా.. ఇలా కాదని ఇటో పాలి వచ్చి ముంత మజ్జిక పుచ్చుకోండంటు డీజేల దాక పోలేక రికార్డ్ మైక్ తోనే సరిపెట్టుకుంటు జాజుల చిన్ని నాజుకుగా నవ్వింది. ఇహ మొదలు ఐదు రూపాయల ముంత మజ్జ...

 మాట అనటం చాలా తేలిక..  కాని మాట విని ఓర్చోగలగటం అంత సులువు కాదు ఎవరి స్థితిగతులను ఎవరూ నియంత్రించలేరు కాలమే సరైనా సమాధానమౌ గాక.. : మనం మంచికి యత్నించి ముళ్ళును దారి నుండి తొలగిస్తే అదే ముళ్ళు మన కాలికే గుచ్చుకునట్టు నేను మంచి చేయాలని చూసినా అది చెడుగా మారి నన్నే చుట్టుకునట్టు : ఎంతో లేదు నీ జీవితం నువ్వు ఊపిరి బిగపట్టి విడిచే నిడివే ఆ ఊపిరే తట్టుకుంటే అదే నీ చివరి మజిలి : అందరి మంచి కోరే వారికి చివరిన కొరివే మిగిలినట్టు విశ్వాసం లేని చోట కుక్క కూడా నక్కలా మారినట్టు : ఆశలు పేక మేడలే  ఆశయాలు మూల స్తంభాలు జీవితం క్షణకాలమే కీర్తి ప్రతిష్టలు మాత్రమే తాయిలాలు : నీ గాయానికి లేపనం లేనపుడు కాలానికే వదిలేయి గాటుగా మిగిలి ఉంటుంది కాదని గెలికితే గాయమే పెను ప్రమాదమై అసలుకే ఏసరై నీరుగారిపోతుంది : కాలానికి మించి మిక్కిలిదంటు ఏమి లేదు రాజు లేడు రాణి లేదు బంటు లేడు : కన్నులు లోకాన్ని అవలీలగా చూస్తాయి కాని సంద్రాన్ని లోలోపలే అలవోకగా దాచుకుంటాయి : బంధం కాని నేను నీకు అవసరమై మిగిలిపోయాను అద్దం లాంటి మనసులో నీ ప్రతిబింబాన్ని దాచుకున్నాను ముక్కలై పోయింది దర్పణం కాని ప్రతి ముక్కలో నీ రూపమై వెల...