Skip to main content

జననం మరణం వ్యత్యాసం

బ్రతికి ఉన్నపుడు నలుగురు నీ గురించి చెడు చెప్పుకుంటారని దిగులు
ఆఖరి ఘడియలో గుమ్మిగూడిన జనాన్ని ఒక్కసారి లెక్క పెట్టు
నిన్న నీతో మౌనముదాల్చినా నేడు కంటిచెమ్మతో పలకరింపులు
అందుకే చచ్చేదాక అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు

ఎవరో ఏదో అన్నారని ఆ మాటని మనసు లోతుల్లో ఉంచి
ప్రతి క్షణం నీలోనే నీవు కుమిలిపోయావు నిన్నటి వరకు
ఈ విషయం నీకూ తెలుసు మానవ జన్మ రాదు మరలి
అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు

మనసును గాయపరిచారని నిందించేవు నిన్న నీవాళ్ళని
చూడు నీ చుట్టు చేరిన వారిలో పరాయివాళ్ళు ఎవరు లేరు
మిగిలేవు ఏదో రోజు కాటిలో కట్టెలా కాలి బూడిదయ్యీ
అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు

ఆప్యాయంగా రోజు పలకరిస్తుంటే ఉండకు విని విననట్టు
రేపటిరోజునా ఆ పలకరింపులు శాశ్వతంగా మూగబోవచ్చు
గుండెలకు హత్తుకుని ఏడ్చినా శ్వాసను విడిచి వెళ్ళే రోజు రావచ్చు
అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు

మనసుకి గాయమయితే శాంతియుతంగా పరిష్కరించుకొవచ్చు
దేహానికి గాయమయితే సపర్యలతో ఉపశమనం పొందవచ్చు
జన్మించే ప్రతి జీవి జీర్ణవస్థలో మరణ శయ్య కాదు కనికట్టు
అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు

నీవు బ్రతికున్నపుడు నిన్ను వెనకకు నెట్టాలని చూస్తారు కొందరు
నీవు పరమపదించినాక నీ పార్థివ దేహాన్ని అనుసరిస్తారు అందరు
విడువక ఆశను బ్రతకాలి ఆజన్మాంతం జీవితాన్ని విధి రాసినట్టు
అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు

Disclaimer: ఈ కవిత కేవలం కల్పితమే.. దీని ద్వార మానవ జన్మ విశిష్టతను తెలియజేయాలని నా అభిమతం.. మానవ జన్మ ఎలాగు కనుమరుగవక తప్పదు కనుక బ్రతికున్న నాళ్ళు కొందరితో అయినా మంచిగా మెలిగితే అటు పిమ్మట మనం భౌతికంగా లేకున్నా ఏ కొందరి మనసులో జ్ఞాపకాలుగా మిగిలుంటే జన్మ ధన్యమని చెప్పటానికి చేసిన అక్షర ప్రయత్నం.. దీని ద్వార ఎవరిని ప్రలోభ పెట్టే ఉద్దేశ్యం నాకు లేదని మనవి చేసుకుంటున్నాను.

Popular posts from this blog

Telugu Year Names

(1867,1927,1987) Prabhava ప్రభవ (1868,1928,1988) Vibhava విభవ (1869,1929,1989) Sukla శుక్ల (1870,1930,1990) Pramodyuta ప్రమోద్యూత (1871,1931,1991) Prajothpatti ప్రజోత్పత్తి (1872,1932,1992) Aangeerasa ఆంగీరస (1873,1933,1993) Sreemukha శ్రీముఖ (1874,1934,1994) Bhāva భావ (1875,1935,1995) Yuva యువ (1876,1936,1996) Dhāta ధాత (1877,1937,1997) Īswara ఈశ్వర (1878,1938,1998) Bahudhānya బహుధాన్య (1879,1939,1999) Pramādhi ప్రమాధి (1880,1940,2000) Vikrama విక్రమ (1881,1941,2001) Vrisha వృష (1882,1942,2002) Chitrabhānu చిత్రభాను (1883,1943,2003) Svabhānu స్వభాను (1884,1944,2004) Tārana తారణ (1885,1945,2005) Pārthiva పార్థివ (1886,1946,2006) Vyaya వ్యయ (1887,1947,2007) Sarvajita సర్వజిత (1888,1948,2008) Sarvadhāri సర్వధారి (1889,1949,2009) Virodhi విరోధి (1890,1950,2010) Vikruti వికృతి (1891,1951,2011) Khara ఖర (1892,1952,2012) Nandana నందన (1893,1953,2013) Vijaya విజయ (1894,1954,2014) Jaya జయ (1895,1955,2015) Manmadha మన్మధ (1896,1956,2016) Durmukhi దుర్ముఖి (1897,19...

లోలోపల

 బయిటి వారితో కాదు. మనవారి తో మన సమక్షాన మంథనాలు. మంచిని పంచుకోగలం.. కాని.. కాలం చేసే గాయాలను అర్ధం చేసుకునే ఔనత్యం ఎవరికుంది ఈ రోజుల్లో.. లోలోపలే కుమిలిపోవటం తప్ప.. అది కనికట్టని తెలిసీ కూడా.. మనవారు ఎలా స్పందిస్తారో తెలియని నిర్వేదపు సూచన.

పచ్చడి మెతుకులు మజ్జిగ చుక్కలు

 ఏమైయ్య దివాకరం నే విన్నది నిజమేనటోయి.. వంకర్లు బోతు అడిగాడు పరమేషం నువ్ విన్నది ఏమిటో నాకు తెలియదు కదా.. తెలియకుండానే నిజమా కాదా నేనెలా చెప్పేది.. నీరుగార్చాడు దివాకరం అదే.. నువ్ విన్నదే.. ఏమో నాకేమాత్రం వినబడలేదు..  ఇలా ఎవరికి వారే సముదాయించగా.. అటుగా వెళ్తున్న సోడ సాంబడు భార్య జాజుల చిన్ని మూతిని తొమిది తీర్ల తిప్పి చల్ల ముంత దెచ్చి అరుగుపై పెట్టి కవ్వం ను కడుగుతోంది.. నువ్ ఎన్ని ముంతల చల్ల చిలికినా లాభం లేదు.. ఈ పొద్దు గోలి సోడాలే అమ్ముడు పోతాయి అంటు కనుబోమ్మలు ఎగిరేసి సోడ బుడ్డిను నొక్కాడు. అదెం విడ్డురమో ఆ శబ్దం విని పక్కనే విందు భోజనాలంటు బయిట బోర్డ్ పెట్టి లోపల మాత్రం మాగాయ తొక్కు, ఆవ పిండి నూరి వరంగల్ కారం దట్టించి ఊరబెట్టిన ఆవకాయ చిట్టి ముత్యాల బీయం తో కలిపి తింటు హాహా అంటు అరుస్తు గోలి సోడాలందుకున్నారు.. ఇక గుటకేశారో లేదో మంట తంట జంటగా వంటను పంటకు తెచ్చింది కాకపోతే ఘాటు పోలేదు.. వరంగల్ మిర్చి కారమా మజాకా.. ఇలా కాదని ఇటో పాలి వచ్చి ముంత మజ్జిక పుచ్చుకోండంటు డీజేల దాక పోలేక రికార్డ్ మైక్ తోనే సరిపెట్టుకుంటు జాజుల చిన్ని నాజుకుగా నవ్వింది. ఇహ మొదలు ఐదు రూపాయల ముంత మజ్జ...