అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

आधी रात को क्या हुआ मुझे नींद ना आई सर चकरा गया मेरा देख तुझे मेरे सामने यह सच था या था सपना तब तक मेरे ख्यालों में आया नहीं आठ वर्ष बीत गए लेकी ओ यादें मिटी नहीं ओ पल सिमटा नहीं अजनबी था मैं तुम्हारे जीवन में अजनबी थी तुम मेरे जीवन में पर ऐसा कुछ क्या हो गया मानो हमे कुछ पता न चला आज सच में तुम मेरे पास नहीं हो लेकिन ये यादें रहेगी हर पल तेरे साथ ओ दिन अनोखे थे जब बिना किसी मतलब के झगड़ लिए मानो इन सबका ख़याल अब मुझे धीरे धीरे आ रहे है जबकि इन सारी कविताओं में तेरा भोलापन याद आ जाती है

Life is a pond, till you don't realize the outer world. Life is a river, if you don't know what to do and flow with the time. Life is a stream, if you get diverted from your work due to any reason. Life is a Sea, if you know to pay reverence to each and every one, for their help. Life is an ocean, if you are successful in acquiring your goal. Life is Beautiful, Don't end it in the middle, due to silly reasons.

ढला नही है अब ढका है बादलों से घिरा ये आसमान ढला नही है अब ढका है बादलों से घिरा ये आसमान सोचो नहीं की ख़तम हो गया है संसार सोचो नहीं मिट गए सारे उम्मीदें कायम रहो निडर बंजर भूमि को भी हम उपजावू कर सकते हैं तो क्यों नही अपनी उन सपनो को जिस पर हम बर्खारार रहते हैं आज मुश्किल वक्त से मुह मत मोड़ लो , दिखादो इस दुनिया को दिखादो इस दुनिया को की हम भी बन सकते है उन अगणित तारों में से एक अनोखा सितारा बस उम्मीद की एक छोटा सा आश्वाशन हमे मिल जाए तो चट्टान क्या पहाड़ को पिगला सकते है उन आती जाती वक्त की पर्चायियों से अब हमे क्या लेना देना उन बीती बातों से हमारा क्या तालुक जो एक बार तीर की तरह चुब जाए उन चली रास्तों में चल चल कर अब हम और नही चल सकते तो नया पथ का खोज निकालना है उन अमावस्या की रातों में हमे एक पूर्णिमा भरना है रास्ते कितने भी हो टेड़े हमे उसका हल निकलना ही होगा इस गहरी नींद से हमे जागना होगा उस आने वाली नई पीड़ी को एक नवीन रास्ता दिखाना होगा उस आने वाली नई पीड़ी को एक नवीन रास्ता दिखाना होगा

నిప్పు కలుతుందా...? లే అది నిన్ను దహించే లోపలే దాన్ని దహించు నీ ఆలోచనల సాగరం లో ఆ కష్టాల జ్వాల ముఖిని ముంచి తేల్చు అదే చల్లారుతుంది కోపాగ్ని నీ తుది ముట్టించు లే కొత్త జీవితం లో అడుగు పెట్టు లే లేచి నిలబడు ఆకాశం నీకు హద్దవ్వాలి వద్దు ఇంక రాజి దేనికి అనంతకోటి జనాభా లో నువ్వు నువ్వు గా మేలగకు సాయం అందించు సార్థకత తో సాఫల్యతను అధిగమించు లే ఈ క్షణం ఇక నీకే అనుకుని చూసి చూసి వేసారి అలిగి పోయావా ...? ఎందుకా నిత్రుర్పుల సెగలు చూపించు నీ మేధా ఉద్యమాన్ని లే లేదు నీకెవరు ఇంక సాటి

నీ జ్ఞాపకాలను తలుచుకుని నా కనులు మూసి నిదుర పోయా వెన్నెల రాత్రుల్లో ఎందుకో ముచేమటలు పట్టి ఆవిరి సెగలలో ఉన్నటనిపించింది చిరుగాలులు వీస్తున్న ఆ గాలి తాకినట్టు అనిపించదేలా నిదుర లేచి అనంతాకాశం వైపు చూశా, ni momu naa kannullo పాతుకున్నట్టుంది

చల్లగా వీచే గాలుల్లో ఏదో అపశ్రుతి పెనుమంటల మాటున ఏదో తెలియని అగాధం హాయిగా మేఘాలలో తేలించి అచ్చటె నిలిపేసే హోరు గాలి దుమారం ఇదేనేమో ఆ ప్రేమ యొక్క నిజ స్వరూపం

This is a Silent Pictorial Poem