అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

విరిసే పువ్వు వీచే గాలికి పరవశించి పోతుంది వెలిగే దివ్వె జ్యోతిని ప్రజ్వలింప చేస్తుంది నడిచే దారి కాన రాక ఎటో పయనిస్తున్న బాటసారికి ఓ వెలుగు తన గమ్యం వైపుకు మళ్ళిస్తుంది ఆకాశం ఎత్తుగా ఉన్న అందులోని నక్షత్రాలు ఎలా మనవైపు వెలుగును పంచుతుందో అలాగే మనం కూడా ఎదిగిన కొద్ది మనల్ని ఇంట స్థాయికి తెచ్చిన మన తల్లిదండ్రులకు  ఎప్పటికి ఒదిగి ఉండాలి ఈ వెన్నెల వెలుగులు ఈ తిమిర సమీరాలు రేపటి ఉదయం వరకే .. ఆ ఉదయం కొత్త శక్తిని బలోపేతం చేస్తూ కష్టాల కడలిని దాటించి వేస్తుంది అదిగో మనం అనుకున్న దివి అలలమాటున దాగి ఉంది వెతికి అక్కడికి చేరుకుంటే ఆ గుప్త నిధి మన మేధో శక్తీ మనల్ని ఎంతో ఎతుకు చేరవేస్తుంది మన గమ్యం ఎంతో దూరం లేదు రండి లేచి అటు వైపుగా అడుగులు వేద్దాం ... ఓ మహోన్నతమైన ఆంధ్రావని ని కళల భారతావనిని రుపుదిద్దుకుందాం

తళ్ళుక్కు మనే తారలు పొదిగిన ఆకాశం చూడాలంటే నీలాల నింగి కి రంగులు అద్దాలి వేవేల తీరాల దూరం వెళ్ళాలన్న నిలకడగా సాగిపోవాలి వేణు గానం వినాలన్న మురళిలో గాలి ఊపిరి భావం తో ఎగసి పడాలి ఈ కవిత్వం నిండు భావం తెలియలన్న భావుకతతో మనసు లీనమై రాగ ద్వేషాలకు తావివ్వకుండా కలిసిమెలిసి పోవాలి అదే ఆత్నీయత భావం అదే అన్నిటికన్నా మనషులకు తెలిసిన కనక సోపానం రెక్కలు లేని మనిషికి ఆశయాలున్డాలి పైకేదగాలనే తపన ధ్యాస ఉండాలి మాటలు నేర్చిన మనిషికి మనసును అర్ధం చేసుకునే భాష రావాలి

జీవితం ఒక్కటే... బంధాలు ఎన్నో భావోద్వేగాలు మరెన్నో జీవితం ఒక్కటే ... రాగ ద్వేషాలు ఎన్నో సరాగాలు మరెన్నో జీవితం ఒక్కటే... భావాలెన్నో కావ్య మాలికలు మరెన్నో జీవితం ఒక్కటే... భావం ఒక్కటే నీలాకాశం ఒక్కటే భావుకత కలబోసినా కావ్యాంజలి భావంవేషణ లో ఎప్పుడు సుడులు తిరిగే ఆలోచనల సరళిలో తేలియాడే మనసు జీవితం ఒక్కటే కాని అది నేర్పే బోధ జన్మంతా గుర్తుండిపోయే ఓ పాఠం

తియ్యని చెరుకు గడ లా మన జీవితం తియ్యగా సాగి పోవాలని ఎ కల్మషం లేని స్వచ్చమైన ప్రేమ మన యద లో ఉప్పొంగాలని పంచ భక్ష్య పరమాన్నాల సమానంగా సుభిక్షంగా ఉండాలని ఎలాంటి భేదాభిప్రాయలైన కాలి సమాభిప్రాయలు గా మారిపోవాలని ముంగిట్లో వేసే రంగావల్లికల్ల మన జీవితాలు సుఖ సంతోషాలతో కళకళ లాడాలని నింగి లో ఎ ఆటంకం లేకుండా ఎగిరే గాలి పటాలై మన కీర్తి అంచెలు దాటాలని ఈ పెద్ద పండుగ మన అందరిలో స్ఫూర్తి ని సమ భావాన్ని రేకేతిచాలని మకర సంక్రమణం లాగ దుర్బుద్ధి నుండి సుబుద్ధి కి తామసం నుండి వెలుగు లోకి రావాలని మనసార కోరుకుంటూ కావ్యాంజలి ని వీక్షించే వారికి మరియు అందరికి ఈ సంక్రాంతి శుభాభినందనలు మీ శ్రీధర్ భూక్యా

వెండి వెన్నెల్లో జాలువారే అందం చూసే కంటి కన్నా పరితపించే మనసు కు హాయినిస్తుంది అలలు కెరటాలుగా ఎగసి పడిన దానిలోని భావుకత నిరాడంబరత మంచి భావన తెలుపుతుంది ఎడారి లో మండే ఇసుక రేణువులు సైతం చల్లారి చీకటిలో వెన్నెల తో పోటి పడీ మరి చల్లబడుతుంది కోపావేశం మన దిశ నిర్దేశాలపైనే ఉంది బంధాన్ని నిలుపుకున్దామన్న దాన్ని తెంచే దామన్న వేరెవ్వరు అడ్డు రారు కాని పశ్చాతాపాగ్ని లో మన మనసు కాకవికాలం అయ్యే కొద్ది అందులోని మన కపట స్వార్థం బైట పడుతుంది రాయయిన మంట లో కరిగించి వన్నె తెస్తే బంగారం అవుతుంది దాని విలువ పెరుగు తుంది. ఏమో రేపు కూడా ఈ విలువలేని మనసుకు కూడా అంతటి విలువ వస్తుందో ఏమో . నిన్నటి ఆ చిన్నరే రేపటి ఓ ఉన్నత పురుషునిగా  వెలుగులు పంచ వచ్చును కదా . మోడువారిన కొమ్మ మీద వాలాలంటే పక్షులు జంకుతాయి అదే పచ్చని చివురులు తొడిగిన చెట్టు మీద వాలని పక్షి లేదు. ఉన్ననాళ్ళు బంధాన్ని ఆప్యాయతని అనురాగాన్ని నిస్వార్థ తత్వాన్ని నిరాడంబరతను నిజాయతి గా అందరికి పంచు. నువ్వు పంచిన ఆ మంచితనమే రేపు ఓ చెట్టు గా మొలచి నిన్ను ఆదరించక మానదు. మనిషికి వెల కట్టలేం కాని ఆదర్శ ప్రాయం...

When time moves on, and when our memories freeze, the door to wisdom never closes. When time moves on, we may change physically, but our emotions and motives do never change. When time moves on, and the life seems boring... Remember Far away there is someone who needs your company. Never Give Up Man Never Give Up. Time does not die at all. Its just a circum-ambulating thing that appears back giving us more challenges to face. We are in this World, where one has to get through hurdles and have to reach zenith. What will you do when you don't find anything that drives you from behind? Never give up buddy Time is always with you.

నా భావాలన్నిటిని నేను నాలోనే దాచుకున్న ఇన్నాళ్ళు  అవన్నీ మంచు కొండల్ల చల్లగా నా మదిలో దాగి ఉండేవి  ఈ నాడు అవి కరిగి చిన్ని సెలఎరులై ఓ ప్రవహించే నది అయి  ఉరకలు పరుగులు పెడుతూ ఉంటె ఎందుకిన్నాళ్ళు ఇలా దాచాననిపించింది ఎదలో మలినలున్న ఈ  అమృతపు దారలో కడిగిన ముత్యము వలె నిగారింపు సంతరించుకుంది మంచు కొండల్లో చలనం లేని నిహారికలా ఓ సుమ మాలిక ల నన్నివేళ అల్లుకుంది ఆ భావన మనసు ఎంత ధవళ కాంతుల్లో ధగ ధగ మన్న కోప తాపాల హోమ గుండం లో అవి పది ఆవిరి కానివ్వను సెలయేటికి కొండలు కొనలు లెక్క కాదు నా కవిత్వ సెలయేటికి భాస భేదం లెక్క కాదు అన్నిటికి మించి రాగద్వేషాలకు తావులేని చల్లని కావ్య మాలిక ఇది.