కావ్యాంజలి

తిమిరంధకారం  ఎలా అయితే సూర్యుని వలన సమసిపోతుందో అలానే కొన్ని బంధాల వల్ల ఆ జీవితానికే సార్థకత లభిస్తుంది కొలనులో ఉన్న కాలువకు గెడ్డ పైన ఉన్న చెట్టు చేమ కు తేడ ఒకటే అంత నీరున్నా కలువ ఒక్క పువ్వే పూస్తుంది రోజుకు ఆ చెట్టు కు వందల పూలు ఆ ఒక్క తామర పువ్వు ఈ వందల పూల కంటే దేదీప్యమానంగా విరబుస్తుంది కొన్ని పరిచయాలు అంతే జీవితాలనే మార్చేస్తుంది రెక్కలు తొడిగే పక్షి ఎంత దూరం ఎగిరిన తన గూటికి చెరక మానదు మనిషి ఎంత ఎత్తుకు ఎదిగిన తన ఉనికిని తన లోకాన్ని మరిచిపోకూడదు గడ్డిపువ్వుకు కూడా ఈ పుడమే తల్లి మఱ్ఱి మాను కు కూడా ఈ నేలె అమ్మ వొడి దేవుడేక్కడున్నాడని ప్రశ్నించకు నీ ప్రతి అడుగు జాడల్లో నీ ప్రతి పలుకులో ఆంతరికంగా నీలోనే ఉన్నాడు ప్రకృతి ఒడిలో నీతో మమేకమై ఉండే పంచభూతాల్లో ఇమిడి  ఉన్నాడు నిత్యం నీతో సాగుతూ Indicative Image Courtesy: Deviant Art

336/500 చిత్రం ఏమిటంటే యవ్వనం లో ఉన్నప్పుడు జీవితం విలువ తెలియదంటారు లోకులు కాని ఆ యవ్వనం ఇచ్చే అనుభవాల సారాన్ని మూటగట్టుకుని జీవిత సాగరం ఈదుతాము  అలా ఈదుతూ ఈదుతూ సహనం కొలిపోయి మనసు అలసిపోయి వృద్ధాప్యం లో  అనుభవాలు మెండుగా ఉన్నపటికీ ఆ సేకరించిన అనుభవం తో ఏమి చెయ్యలేరు  చెయ్యాలన్న మనసు ఎగిరి గంతెసినంతగ ముదసలి ప్రాణంకు వీలు పడదు  జీవితం అంటే అనుభవాలే కాదు అది అన్ని రాగద్వేషాల సమ్మేళనం  ఓర్పును మనకు సహననాన్ని మనకు సహవాసం గా ఇచ్చే అరుదైన పెన్నిధి  ఆడుతూ పాడుతూ తన ఉనికిని తన కర్తవ్యాన్ని ఎప్పుడు పాలిస్తూ చల్లగా ఉండాలందరూ  సూర్యుడి తొలిపొద్దు లేదు మలిసంధ్య లేదు అదంతా మనకోసమే కొత్త ఉత్తేజం కోసం  నూతన ఒరవడి కోసం నిత్యనూతన స్నేహాలా పెన్నిధి కోసం నడిచి వచ్చే బంధాల కోసం  కన్నులు తెరిచే తోలి రేయి చీకటి ని చేరి మరల నవ్యోదయాలు ఉదయించినట్టు  {నోట్: This Poem Marks My 500th Post on Kaavyaanjali and My 336th Post in Poetry Category}

ప్రతీకాత్మక చిత్రం  కనుచూపులకే అందని రూపమా కలవై నా కన్నుల్లో నిలువుమా  కాంతివై సంక్రాంతి వై నీలాల  కన్నుల్లో దాగిన నిండు కాంతికి రూపమై  వెన్నెల కాచిన అడివికి ఋతురాగానివై  కల్మషం లేని మనసు కె ప్రతిబింబం నీవై  కాలం తో పాటు కాలాతీతమై కన్నుల్లో మెదిలే స్వప్నరాగమై భావ గీతమై  సాగర ఘోషల లయలో తరంగాల నీడలో కడలి అలల్లో నిక్షిప్తమై  మేలిమి ముత్యాల కాంతి పంచుతూ ఇలా సాగిపో కావ్యాంజలి వై నిత్య నూతన వాహిని వై 

Indicative Image Only ఆర్ద్రత నిండిన కన్నుల్లో చెప్పలేని భావాలు ఎన్నో ఎన్నెన్నో గుండె బరువెక్కినా మనసుకు హాయి కలిగినా పలకరించే నేస్తాలు యదలో బాధ ఉప్పోంగిన చిద్విలాసముగా మనసు మురిసినా ఆకాశాన చినుకుల్లా కంటి భాషకు సరితూ గే అక్షాశృవులు మనసుకు బాధకలిగినా గుండెలయ తప్పిన రాలే భావానికి ఆనవాలు ఈ చమర్చే కనులు. సంతోషమైనా దుఃఖమైన జాలువారే నయనభాష్పాలు ఉద్వేగ సంకేతాలు చెమ్మగిల్లిన కనులను తుడిచి సాంత్వన చేకూర్చే చేతులు ఉన్నంతవరకు ఆ కన్నిళ్ళు మనసు బాధను మనసు భాషను అర్థం చేసుకునే ఆర్ద్రత నిండిన హృదయంతరాలు చెమర్చిన కన్నుల వెనక దాగిన భావం లోకం లో అన్ని చెడులను జయిస్తుంది కన్నులు పలికే భావన ను యదకు హత్తుకుని సాంత్వనలతో ఓలలాడిస్తుంది ఎవరిని ఉద్దెశించి రాసినది కాదని మనవి. శ్రీధర్ భూక్య  

ఓయ్ ఏది నవ్వు నువ్వు  నవ్వు నవ్వితే రాలేవి చిరాకులే  ​చిరాకు ఉంటె పరాకులే  పరాకుగా ఉంటె ఏవో ఆలోచనలే  ఆలోచనలన్నీ మదిలో రేగే ఊహలే  ఊహల్లో తేలీ మనసుకు కలిగే కలవరింతలే  కలవరింతల్లో కలిగేనేవో పలవరింతలే  పలవరింతల్లో దాగెను హాయిరాగాలే  హాయిరాగాల్లో వికసించెను నవ్వులే  ఓయ్ ఏది నవ్వు నువ్వు నవ్వు

Indicative Image Only వెలుగు లేనిదే నీడ ఉండదు వెలుగు తోనే నీడ విలువ ఎండ లేనిదే చినుకుండదు ఎండా తోనే  వర్షానికి విలువ బాధ లేనిదే సంతోషం ఉండదు బాధ తోనే సంతోషానికి విలువ స్నేహం లేనిదే బంధం ఉండదు స్నేహం తోనే బంధానికి విలువ జీవితంలో  ఒడిదుడుకులు ఎప్పుడు ఉండేవే అని తెలిసిన నాడు జీవితం అంటే అన్ని భావాల సమ్మేళనం అని తెలిసిన నాడు ఉవ్వెత్తున ఎగిసే అలలా నిలువెత్తున వెలిగే దీపంలా జ్ఞాన జ్యోతి లా ప్రజ్వలిస్తుంది మరొకరికి సాయపడుతూ సాగిపో ఇలా వెలుగు పంచితే దారి అదే కనిపిస్తుంది తిమిరంధకారం కన్నా తేటతెల్లని వెలుగు ఎలా అయితే మనసుకు సాంత్వన కలిగిస్తుందో నిరాశ నిస్పృహల నిట్టుర్పుల జీవితానికి ఇదే సరి అయిన విరుగుడని తెలుసుకో ఈ జీవిత పయనం లో వడివడిగా అడుగులేస్తూ  నవ్వుతు నవ్విస్తూ సాగు లోకం నిన్ను చూసి గర్వ పడి కోరుకోవాలి అందరితో పాటు నీయొక్క  బాగు 

​ Image Courtesy: Deviant Art జీవితం ఓ అలుపెరుగని వయనం నవ్వులు ఇందులోనే బాధలు ఇందులోనే పయనం మాత్రం ఆపకు ఓ బాటసారి గమ్యం ముఖ్యం కాదు గమనమే ముఖ్యం నువ్వు నడక నేర్చుకున్నది ఈ జీవితం తోనే ప్రేమను మమతను చవి చూసింది ఈ దేహం తోనే ప్రకృతి నీకు తోడై నీడై నీ వెంట రాగా ఆశిస్సులే నీకు ఆలంబనై నిలువగా సాగర కెరటం లో ఏమున్నది ఓ నీటీ బొట్ల సమూహమే ఉదయకాంతిలో ఏమున్నది సూర్యుని కోట్ల కాంతి పుంజలే మబ్బుల్లో ఏమున్నది దుమ్ము ధూళి తాలుకు ఆనవాలే అవే అంతటి శక్తిని పంచుతున్నాయంటే మనం కూడ కలసికట్టుగా ఒక జట్టుగా ఉంటే కలిమి బలిమి లేకుంటే ప్రపంచమే భగ్గున మండే నిప్పుల కొలిమి Image Courtesy: Deviant Art