ప్రతి ఘడియ కదిలేను త్రివేణి సంగమమై

జీవితం కాలమనె తెరచాప తో సాగే పయనం
గతుకుల అతుకులతో పడుతు లేచే కెరటం
ఆడంబరాల అదుపుతో కుదుపు లేకా సాగే ఝరి
కపటమనే భావన దరిచేరని జీవితానికి సరాసరి

మనిషి మనిషికి నడుమ కానరాని తెర అహంభావం
నిత్యం సతమతమయ్యేను తనకదే కదా అనుభవం
కాలికి గాయం ఐతే ఓర్చుకోవచ్చు
మనసుకి గాయం ఐతే ఏడుపే వచ్చు

మంచి అనే భావన ప్రతి ఒకరిలో వెలిగే దీపం
చమురు మాత్రం ఒక్కో దీపానికి భిన్నం
సహేతుక పలకరింపులన్ని అజ్యపు దీపాలే
మసిబారని మనసుకు దర్పణాలే
స్వార్థమనేవి కర్పుర హారతులే దిస్టి తీసి
కన్నులకు హత్తుకోగా నల్లగా చేతికి మసి

అగాధాల మాటునా రగిలే నిప్పు ఎరుగని కొలిమిలివే
మనస వచస కర్మణ త్రికరణశుద్ధిగా ఆచరించే జీవితపు సోపానాలివే
అచేతనంగా అనాలోచితంగా అప్రయత్నంగా అగమ్యగోచరమై
కాలమే సమాధాన పర్చగా ప్రతి ఘడియ కదిలేను త్రివేణి సంగమమై