అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

ఎడారి లేక  పోతే నీటి విలువ తెలియదు ఎవరికీ సంద్రం ఉనికిని మరిచిపోయేది ఎవరు కెరటాల సంగీతాన్ని రేయింబవళ్ళు అందిస్తుంది అది ఆ మహా ఘోష లో ఏదో తెలియని ఆర్ద్రత ఎదురవ్వుతుంది ఎంత లోతుగున్న సరే ఎక్కడో తన యదలో దాచిన  ముత్యం  ఆల్చిప్ప లో  దాగిన ఆణిముత్యం ల తన మీద సూర్యుని కాంతికి మిలమిల మెరుపులు ఎన్నో రేట్లతో ధగధగ లాడుతూ ఉంటుంది

చిరు చినుకులు కురిసి మది నిండా పులకింత ఏరై పారే లా ఉవ్వెత్తున ఎగసే నీలి సంద్రాన్ని తలపించే లా మెరుపై  అల్లంత దూరం లో మెరిసిన ఆ 'నీల వేణి ' ఆకాశం లో పరవళ్ళు తొక్కే ఆకాశ గంగను తలపించే లా  చిరు చిరు గాలుల ఉనికికి పాదాభివందనం చేస్తున్న కొమ్మలు రెమ్మలు ఋషులు మునులను తలపించే లా ఓ చల్లని వేళ సేదతీరాలని అలా నడుచుకుంటూ వస్తు ఉంటె ఆ గాలి నన్ను తాకుకుంటూ దాటి పోయింది అలా

విరిసే పువ్వుల్లో కురిసే  వానల్లో తేలియాడే  మనసు  నిట్టుర్పుల వలయం జీవితాన్ని కొత్త కోణం లో ఆవిష్కృతం చేస్తుంది తెలియని బంధాల్ని మన  చేర వేస్తుంది నీరు ఇక్కడిదే ఐన వాన చినుకులు ఇక్కడివే ఐన వాటిని మోసుకుని వచ్చే మేఘాలు అనంతాకాశానివి అలరారుతున్న అందాల కొలను లో కలువ పువ్వు వికసిస్తే ఆస్వాదించే వారు   ఆదమరిచి నిదురలో జారుకుంటారు వెన్నెల అందాలు రేయిని వెయ్యి   రెట్లు ఎక్కువ అందం గ తీర్చిదిద్దిన ఆ భావుకతను అర్ధం చేసుకునే వారు ఎవరో కోటి కి ఒక్కరు

Photo Courtesy: Blogger Template This life is a journey along the deserts of sorrows and happiness in equilibrium We don't know when we have started our journey of life, but in the midst of youth we discover that we are travelling in this voyage , a tour of life. We meet many people accidentally or incidentally, some may befriend, some may not, some hate us, some love us, some want to continue this journey along us. The road may seem long and the distance may make you feel sick, but remember life in real time has no intervals, no breaks, no look backs and the life player has no replay button. All we have with us is hope and enthusiasm. You may take a wrong bus or a wrong train, but never try to leave intermittently while you are aboard or never miss the thrill of this awesome yet awful, beautiful yet worse, good yet bad, once in a lifetime journey.

నా మనసుని దోచింది ఒకనాడు ఈ మంచి మనిషి నేడు నా మనసులో చెరగని స్నేహపు ముద్ర వేసిన ఈ నా తోలి నిచ్చెలి కి ఈ అలలతీరం అంకితం చేస్తూ... నా కావ్యాలన్నిటికి ప్రాణం పోసిన దేవత. నా జీవితం లో ఎ నాటికి మరవని ఓ తియ్యని ఓ మలపు నా ఈ జీవితం లో ఏ నాటికైనా  గుర్తుండిపోయే  ఓ స్నేహ కావ్యమా నా దారిని మార్చిన ఓ ప్రియమార నీకే అంకితం ఇస్తున్నాను నేను ఈ కావ్య మాలికను

విరిసే పువ్వు వీచే గాలికి పరవశించి పోతుంది వెలిగే దివ్వె జ్యోతిని ప్రజ్వలింప చేస్తుంది నడిచే దారి కాన రాక ఎటో పయనిస్తున్న బాటసారికి ఓ వెలుగు తన గమ్యం వైపుకు మళ్ళిస్తుంది ఆకాశం ఎత్తుగా ఉన్న అందులోని నక్షత్రాలు ఎలా మనవైపు వెలుగును పంచుతుందో అలాగే మనం కూడా ఎదిగిన కొద్ది మనల్ని ఇంట స్థాయికి తెచ్చిన మన తల్లిదండ్రులకు  ఎప్పటికి ఒదిగి ఉండాలి ఈ వెన్నెల వెలుగులు ఈ తిమిర సమీరాలు రేపటి ఉదయం వరకే .. ఆ ఉదయం కొత్త శక్తిని బలోపేతం చేస్తూ కష్టాల కడలిని దాటించి వేస్తుంది అదిగో మనం అనుకున్న దివి అలలమాటున దాగి ఉంది వెతికి అక్కడికి చేరుకుంటే ఆ గుప్త నిధి మన మేధో శక్తీ మనల్ని ఎంతో ఎతుకు చేరవేస్తుంది మన గమ్యం ఎంతో దూరం లేదు రండి లేచి అటు వైపుగా అడుగులు వేద్దాం ... ఓ మహోన్నతమైన ఆంధ్రావని ని కళల భారతావనిని రుపుదిద్దుకుందాం

తళ్ళుక్కు మనే తారలు పొదిగిన ఆకాశం చూడాలంటే నీలాల నింగి కి రంగులు అద్దాలి వేవేల తీరాల దూరం వెళ్ళాలన్న నిలకడగా సాగిపోవాలి వేణు గానం వినాలన్న మురళిలో గాలి ఊపిరి భావం తో ఎగసి పడాలి ఈ కవిత్వం నిండు భావం తెలియలన్న భావుకతతో మనసు లీనమై రాగ ద్వేషాలకు తావివ్వకుండా కలిసిమెలిసి పోవాలి అదే ఆత్నీయత భావం అదే అన్నిటికన్నా మనషులకు తెలిసిన కనక సోపానం రెక్కలు లేని మనిషికి ఆశయాలున్డాలి పైకేదగాలనే తపన ధ్యాస ఉండాలి మాటలు నేర్చిన మనిషికి మనసును అర్ధం చేసుకునే భాష రావాలి