అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

Those were the days, when Ukkunagaram-The Steel City, was lauded for the Lush Greenery that was unique in its own. It was that horrifying moment, when the Cyclone dragged and pulled each and every tree out of its strong hold, the nature has shown. Tree Facing Our Quarter The Lane that was After the Cyclone Garden and Road in Vain Road to Shopping Complex Blocked Road Leading to Shopping Complex Another View Road Connecting Main City to the Steel Township Nature was not this merciless before. See how it has been a cause of concern. The day started with light showers slowly turned into violence With winds as high as 350kmph and trees bowing in twisting and bending them as worst as possible that took away peace in  silence All we could see was trees and trees surrounded, not as before that gave shade. But only as the broken bones of the Earth that is stored in our memories only to let them get fade. A Violent Shake of 5...

నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది ? అలల మాటున రేగిన అలజడి కనిపిస్తుందా  లేకా వాటి నడుమ లెక్కకు మించిన నీటి బొట్టు కనిపిస్తున్నదా చంద్రుడు ఉన్న లేకున్నా నేనెప్పుడు కాలం వొడిలో ఊయలూగే అలనే  కంటికి కునుకంటూ లేక ఓలలాడించే సాగర ఘోషనే  నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది? వెలుగులు కోల్పోయి చీకటి అలుముకున్న కాలం కనిపిస్తుందా  లేకా రేపటి వేలుగులకై వేచి చూసే నిశి రాతిరి కనిపిస్తున్నదా  చంద్రుడు ఉన్న లేకున్నా నేనెపుడు పగటికి కాలాన్ని వెళ్లదీసే తిమిరంధకారాన్నే  కాలం వొడిలో నీకు హాయి కలిగించి రేపటి వేకువకై నిన్ను చేర్చే రాతిరినే  నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది ? వంకర్లు తిరిగి భావం ఏదో మరిచి ఒంటరిగా మిగిలి ఉన్న అక్షరం కనిపిస్తుందా  లేక తనలో దాగి ఉన్న శక్తి కై వేచి చూసే భావం ఒరవడి కనిపిస్తున్నదా  ఇటుకటు అటుకిటు మార్చి మార్చి ఓ భావానికి శ్వాస ఇచ్చిన అక్షరాన్నే నీ మదిలో దాగిన భావాలను అక్షరరూపం లో పొందు పరిచే కవిత్వాన్నే  నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది? ఆమడ దూరం లో ఉన్న ఆకాశం పాదం కింద ఉన్న భూమి కనిపిస్తుందా  లేకా ప్రకృతిలో ఇమిడి ఉన్న జీవరాశికి ఊ...

మాటే మౌనమై మదిలో ఇలా దాగేనా  ఋతువులు మారినా పుడమిని తడిమేనా  కాలగమనమె దరి చేర్చుతుంది ఎవరినైనా  ఒర్పులో మార్పు రానీకు ఏ రోజైనా కన్నులు పలికే భాషలు మూడు  ఆనందం నిండిన కనులను చూడు  బాధలో ఉన్న కన్నిరుని చూడు  లోకాన్నే తనలో బంధించే చిన్ని గవాక్షాన్ని పరికించి చూడు    వేవేల భావాలతో లయబద్దంగా కొట్టుమిట్టాడుతున్న గుండె సవ్వడి  కాలానికే అందక పరుగులు తీసేనా ఏమో ఎప్పుడైనా పొరబడి  కల్మషం ఎరుగని భావన ఏదైనా ఉంటె దాచుకో మదిలో త్వరపడి  ఒర్పులో చేర్పులో పలుకులో రానీయకు ఏనాడు బాధను వెంటపడి  కలలరూపం కావ్యాలలో ఇమిడే అక్షరాలగా  ప్రతి అక్షరం ఓ భావనకు ప్రతీకగా  మాట మునమైనా మదిలో భావానికి ప్రతిరూపంగా  వెలిసే నేడు ఇలా  మౌనం నవ్వులు వేదనకు సాక్ష్యం గా  

మిన్నుకి పుడమికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చీకటి వెలుగులు పుడమికి అందిస్తుంది ! సంద్రానికి చంద్రానికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చంద్రుని గమనాన్ని బట్టి అల కదులుతుంది  సూర్యునికి చంద్రునికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చీకటి లో చిన్నబోయిన చంద్రుని తన వెలుగులు పంచి వెన్నెల కురిపిస్తుంది  వసంతానికి కోయిలకు గల బంధమేమి? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  వసంతాల వేల కోయిల కుహుకుహురాగాలు మిళితం చేస్తుంది  మనిషికి మనిషికి గల బంధమేమి  చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే ఆప్యాయతతో పలకరిస్తే ఆ బంధమే ఋణానుబంధం అయ్యి నిలుస్తుంది 

కన్నులకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి లోకాన్ని లోకం లో రంగులన్నిటిని తన కంటిపాపలో నిగుడితం  చేసుకుంటుంది కదా ! చేతులకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి మనసు పలికే భావాలన్నిటిని అలవోకగా వర్ణాల్లోకి మార్చేస్తుంది కదా ! పాదాలకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి కనులకే కనపడని దూర తీరాలకు మన గమ్యాలకు చేరవేస్తుంది కదా ! మనసుకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి ఎదురుగ నిలిచినా మనసు భాషను చెప్పకున్న అర్ధం చేసుకుంటుంది కదా ! 

తిమిరంధకారం  ఎలా అయితే సూర్యుని వలన సమసిపోతుందో అలానే కొన్ని బంధాల వల్ల ఆ జీవితానికే సార్థకత లభిస్తుంది కొలనులో ఉన్న కాలువకు గెడ్డ పైన ఉన్న చెట్టు చేమ కు తేడ ఒకటే అంత నీరున్నా కలువ ఒక్క పువ్వే పూస్తుంది రోజుకు ఆ చెట్టు కు వందల పూలు ఆ ఒక్క తామర పువ్వు ఈ వందల పూల కంటే దేదీప్యమానంగా విరబుస్తుంది కొన్ని పరిచయాలు అంతే జీవితాలనే మార్చేస్తుంది రెక్కలు తొడిగే పక్షి ఎంత దూరం ఎగిరిన తన గూటికి చెరక మానదు మనిషి ఎంత ఎత్తుకు ఎదిగిన తన ఉనికిని తన లోకాన్ని మరిచిపోకూడదు గడ్డిపువ్వుకు కూడా ఈ పుడమే తల్లి మఱ్ఱి మాను కు కూడా ఈ నేలె అమ్మ వొడి దేవుడేక్కడున్నాడని ప్రశ్నించకు నీ ప్రతి అడుగు జాడల్లో నీ ప్రతి పలుకులో ఆంతరికంగా నీలోనే ఉన్నాడు ప్రకృతి ఒడిలో నీతో మమేకమై ఉండే పంచభూతాల్లో ఇమిడి  ఉన్నాడు నిత్యం నీతో సాగుతూ Indicative Image Courtesy: Deviant Art

336/500 చిత్రం ఏమిటంటే యవ్వనం లో ఉన్నప్పుడు జీవితం విలువ తెలియదంటారు లోకులు కాని ఆ యవ్వనం ఇచ్చే అనుభవాల సారాన్ని మూటగట్టుకుని జీవిత సాగరం ఈదుతాము  అలా ఈదుతూ ఈదుతూ సహనం కొలిపోయి మనసు అలసిపోయి వృద్ధాప్యం లో  అనుభవాలు మెండుగా ఉన్నపటికీ ఆ సేకరించిన అనుభవం తో ఏమి చెయ్యలేరు  చెయ్యాలన్న మనసు ఎగిరి గంతెసినంతగ ముదసలి ప్రాణంకు వీలు పడదు  జీవితం అంటే అనుభవాలే కాదు అది అన్ని రాగద్వేషాల సమ్మేళనం  ఓర్పును మనకు సహననాన్ని మనకు సహవాసం గా ఇచ్చే అరుదైన పెన్నిధి  ఆడుతూ పాడుతూ తన ఉనికిని తన కర్తవ్యాన్ని ఎప్పుడు పాలిస్తూ చల్లగా ఉండాలందరూ  సూర్యుడి తొలిపొద్దు లేదు మలిసంధ్య లేదు అదంతా మనకోసమే కొత్త ఉత్తేజం కోసం  నూతన ఒరవడి కోసం నిత్యనూతన స్నేహాలా పెన్నిధి కోసం నడిచి వచ్చే బంధాల కోసం  కన్నులు తెరిచే తోలి రేయి చీకటి ని చేరి మరల నవ్యోదయాలు ఉదయించినట్టు  {నోట్: This Poem Marks My 500th Post on Kaavyaanjali and My 336th Post in Poetry Category}