అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

కొన్ని భావాలు అక్షర సత్యాలై భాసిల్లుతాయి  కొన్ని భావాలు అక్షర సరాలై దూసుకుపోతాయి  కొన్ని భావాలు కరగని ప్రశ్నల సమాహారాలు  కొన్ని భావాలు తెలిపేను జీవితపు గమకాలు చావనేది తథ్యమని తెలిసినా బ్రతుకుపై ఆశ ఉన్నట్టే కరిగిన కాలానికి కానరాని కాలానికి నడుమ వర్తమానమున్నట్టే స్వార్థాన్ని వీడనాడి మానవత్వాన్ని పుణికిపుచ్చుకుంటే సమాధానాలన్ని వాటికవే మనోదర్పణానా ప్రస్ఫూటమైనట్టే

సంద్రపు తలంపై ఎగిసే అల కెరటాలు మనసు లోతులో మెదిలే ఆలోచనలు గాలి ధూళి ఆవిరి కలగల్పితే కారు మేఘాలు మాటతీరు ప్రవర్తన సంస్కారం మేళవిస్తే పదాలు చిరుగాలి పువ్వులను తాకితే వీచే పరిమళం మంచితనం అలవర్చుకుంటే అదే మానవత్వం

కనుల కలలు కనువిందు కాగా మనసే మురిసే ముదావహంగా నీలాల నింగిన నవోదయపు నాంది యవనిక యందు యుగమే యిమిడే కలమున కవితాక్షరి కనువిందు కాగా రంగులరాట్నమై రేయింబవళ్ళు రంగరించే : మనోనిశ్చలాలోచనలన్వయక్రమమే కమనీయకరం : లోకమే చిన్నబోయిందా ఏమో.. అల్లకల్లోలమై అతలాకుతలమై.. అక్షరాలన్ని ఇబ్బడిముబ్బడిగా.. భావాలన్ని స్థానభ్రంశమైయుండగా.. మనసనే ఇంకుడుగుంతలో ముంచి.. ఒక్కొక్కటిగా దెచ్చి కవితగా పేర్చి..! : ఊహలన్ని మనసనే అంబరానా ఊరేగే మేఘాలు..! ఆ మేఘాల మాటు చినుకు ధారలే కాబోలు అక్షరాలు..!! ఆలోచనలన్ని మది దోసిట నిలిచే అక్షరాల సవ్వడి..! ఆలోచనల సరళితో ప్రవహించే కవితల ఒరవడి..!!

భూమి చుట్టు జాబిల్లి తిరగాడినట్టు మహిమాన్వితము చుట్టు మానవత్వము తిరగాడినట్టు ఓ వరాహ లక్ష్మీ నారసింహా.. ఈ గురు పౌర్ణమి నాట నీ గిరి ప్రదక్షిణ.. అడుగడుగున దండాలు చందన లేపిత స్వామికి లోకమెల్ల యేలే చల్లని జాబిలి వెన్నెలలా ప్రసరినచేవు నీ దివ్యాశిస్సులు సింహాచల క్షేత్ర వరాహ లక్ష్మి సమేత నరసింహా పాహి మామ్ పాహి తలచిననంత ఆపదలు బాపే చూడచక్కని స్వామి

उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो वक्त किस समय पर कैसी मोड ले यह किसको पता साँसे कब तक चले इसका किसे क्या अन्दाज़ा उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो कभी फ़ूलों की महक वाली प्रकृति भी न जाने तूफ़ान का ज़ोखिम उठा लेती है कभी हँसता चेहरा पर उदासी और मायूसी आँसू से दस्तख़त कर जाती है उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो मेहमान हैं धरती पर चन्द दिनों के न फ़िर लौट आयेगी ये अलबेला जिन्द़गानी सिर्फ़ होंठों पर शब्द व यादें दिमाग में रह कर दोहरायेगी अपनी अनोख़ी कहानी उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो

బ్రతికి ఉన్నపుడు నలుగురు నీ గురించి చెడు చెప్పుకుంటారని దిగులు ఆఖరి ఘడియలో గుమ్మిగూడిన జనాన్ని ఒక్కసారి లెక్క పెట్టు నిన్న నీతో మౌనముదాల్చినా నేడు కంటిచెమ్మతో పలకరింపులు అందుకే చచ్చేదాక అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు ఎవరో ఏదో అన్నారని ఆ మాటని మనసు లోతుల్లో ఉంచి ప్రతి క్షణం నీలోనే నీవు కుమిలిపోయావు నిన్నటి వరకు ఈ విషయం నీకూ తెలుసు మానవ జన్మ రాదు మరలి అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు మనసును గాయపరిచారని నిందించేవు నిన్న నీవాళ్ళని చూడు నీ చుట్టు చేరిన వారిలో పరాయివాళ్ళు ఎవరు లేరు మిగిలేవు ఏదో రోజు కాటిలో కట్టెలా కాలి బూడిదయ్యీ అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు ఆప్యాయంగా రోజు పలకరిస్తుంటే ఉండకు విని విననట్టు రేపటిరోజునా ఆ పలకరింపులు శాశ్వతంగా మూగబోవచ్చు గుండెలకు హత్తుకుని ఏడ్చినా శ్వాసను విడిచి వెళ్ళే రోజు రావచ్చు అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు మనసుకి గాయమయితే శాంతియుతంగా పరిష్కరించుకొవచ్చు దేహానికి గాయమయితే సపర్యలతో ఉపశమనం పొందవచ్చు జన్మించే ప్రతి జీవి జీర్ణవస్థలో మరణ శయ్య కాదు కనికట్టు అందుకే చచ్చేదాకా అయ...

మనసుకు బాధ కలిగితే కనులకు చెబుతుంది కనులు ఆ బాధను కన్నీరుగా మలుచుతుంది  మనసుకు హాయి కలిగితే కనులకు చెబుతుంది కనులు ఆ భాషను కన్నీరుగా మలుచుతుంది  వింత ఏమిటంటే దుఃఖమైన ఆనందమైనా రెండు వేరువేరైనా మనసుకే తెలుస్తాయి కనులే పలుకుతాయి  బాధలో చెమ్మగిల్లిన కనులను తుడిచి మనసులో నిండిన వేదనను అర్దం చేసుకోవాలి సంతోషంలో చెమర్చిన కనులను చిరునవ్వుతో పలకరించి మనసులో నిండిన ఆనందమనే ఊయలలో సేదతీరాలి