అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

She takes the Centre Stage in Poetry She takes the Centre Stage in Society She Handles the Pin Wheel as a Child She Rocks the Cradle as a Mother She Breaks Down Yet Stays Strong She Corrects Each and Every Wrong She Needs Respect and Dignity Let us Join Hands and Protect the Caretaker Happy National Girl Child Day 24 Jan 2017 17:57 यत्र नार्यस्तु पूज्यन्ते रमन्ते तत्र देवता ~శ్రీధర్ భూక్య

మూడు దశల జీవిత సారం కాయితం పై సిరతో కంటే మదిలో జ్ఞాపకమే గొప్పదని చెప్పే నా ఈ కవితాక్షరి ఏదో నాలుగు ముక్కలు జీవితం గురించి వ్రాయాలని తపన.. చిన్నప్పుడు.. వ్రాతలు రాకా.. మాటలన్ని లోలోపలే దాగి అమ్మ వొడిలో సేదతీరి ఆ వ్రాయటాన్ని బాల్యానికీ అందుకోమని చెప్పాను..! అప్పుడప్పుడే పసితనపు ఛాయలను వీడి బాల్యపు దశలో తొలి అడుగులు.. మాటలు వ్రాతలు ఒక్కొక్కటిగా నేర్చుకుంటున్నావు.. ఇప్పుడే జీవితం గూర్చి ఏమి తెలుసుకోగలవంటే.. యవ్వనానికీ అందించి బాల్యాన్ని ఆస్వాదించాను..!! యవ్వనం రానే వచ్చింది.. పూలతోటలో వికసించే విరుల పరిమళభరితంగా.. (ఇప్పుడు నాది ఈ దశ) వ్రాయాలని ఉన్నా.. ఇప్పుడిప్పుడే ఘడియలని నెమురు వేసుకుంటున్నా.. ఇవన్ని జ్ఞాపికలుగా తీర్చిదిద్ది ఒక్కోక్కటిగా తరువాత వ్రాద్దామని అనుకుని రోజువారి పనిలో నిమగ్నమై ఆ ఆలోచనని పక్కన పెట్టాను..!!! జీవితాన్ని మించిన మహాకావ్యం మరొకటిలేదని అగుపించి.. జ్ఞాపకాలన్ని జ్ఞాపికలుగా మరేలోగా మరో ముప్పై-నలభై ఏళ్ళ పైచిలుకు వృద్ధాప్యం వచ్చేస్తుందని.. అటువంటప్పుడు వ్రాసే బదులు వాటన్నిటిని ఏర్చి కూర్చి నలుగురి మదిలో చిరకాలం కాకున్న చిరుకాలమైనా ఓ తీపి జ్ఞాపకమై మిగిలుండాలని ఆశ...

కొన్ని భావాలు అక్షర సత్యాలై భాసిల్లుతాయి  కొన్ని భావాలు అక్షర సరాలై దూసుకుపోతాయి  కొన్ని భావాలు కరగని ప్రశ్నల సమాహారాలు  కొన్ని భావాలు తెలిపేను జీవితపు గమకాలు చావనేది తథ్యమని తెలిసినా బ్రతుకుపై ఆశ ఉన్నట్టే కరిగిన కాలానికి కానరాని కాలానికి నడుమ వర్తమానమున్నట్టే స్వార్థాన్ని వీడనాడి మానవత్వాన్ని పుణికిపుచ్చుకుంటే సమాధానాలన్ని వాటికవే మనోదర్పణానా ప్రస్ఫూటమైనట్టే

సంద్రపు తలంపై ఎగిసే అల కెరటాలు మనసు లోతులో మెదిలే ఆలోచనలు గాలి ధూళి ఆవిరి కలగల్పితే కారు మేఘాలు మాటతీరు ప్రవర్తన సంస్కారం మేళవిస్తే పదాలు చిరుగాలి పువ్వులను తాకితే వీచే పరిమళం మంచితనం అలవర్చుకుంటే అదే మానవత్వం

కనుల కలలు కనువిందు కాగా మనసే మురిసే ముదావహంగా నీలాల నింగిన నవోదయపు నాంది యవనిక యందు యుగమే యిమిడే కలమున కవితాక్షరి కనువిందు కాగా రంగులరాట్నమై రేయింబవళ్ళు రంగరించే : మనోనిశ్చలాలోచనలన్వయక్రమమే కమనీయకరం : లోకమే చిన్నబోయిందా ఏమో.. అల్లకల్లోలమై అతలాకుతలమై.. అక్షరాలన్ని ఇబ్బడిముబ్బడిగా.. భావాలన్ని స్థానభ్రంశమైయుండగా.. మనసనే ఇంకుడుగుంతలో ముంచి.. ఒక్కొక్కటిగా దెచ్చి కవితగా పేర్చి..! : ఊహలన్ని మనసనే అంబరానా ఊరేగే మేఘాలు..! ఆ మేఘాల మాటు చినుకు ధారలే కాబోలు అక్షరాలు..!! ఆలోచనలన్ని మది దోసిట నిలిచే అక్షరాల సవ్వడి..! ఆలోచనల సరళితో ప్రవహించే కవితల ఒరవడి..!!

భూమి చుట్టు జాబిల్లి తిరగాడినట్టు మహిమాన్వితము చుట్టు మానవత్వము తిరగాడినట్టు ఓ వరాహ లక్ష్మీ నారసింహా.. ఈ గురు పౌర్ణమి నాట నీ గిరి ప్రదక్షిణ.. అడుగడుగున దండాలు చందన లేపిత స్వామికి లోకమెల్ల యేలే చల్లని జాబిలి వెన్నెలలా ప్రసరినచేవు నీ దివ్యాశిస్సులు సింహాచల క్షేత్ర వరాహ లక్ష్మి సమేత నరసింహా పాహి మామ్ పాహి తలచిననంత ఆపదలు బాపే చూడచక్కని స్వామి

उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो वक्त किस समय पर कैसी मोड ले यह किसको पता साँसे कब तक चले इसका किसे क्या अन्दाज़ा उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो कभी फ़ूलों की महक वाली प्रकृति भी न जाने तूफ़ान का ज़ोखिम उठा लेती है कभी हँसता चेहरा पर उदासी और मायूसी आँसू से दस्तख़त कर जाती है उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो मेहमान हैं धरती पर चन्द दिनों के न फ़िर लौट आयेगी ये अलबेला जिन्द़गानी सिर्फ़ होंठों पर शब्द व यादें दिमाग में रह कर दोहरायेगी अपनी अनोख़ी कहानी उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो