అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

కొన్ని భావాలు అక్షర సత్యాలై భాసిల్లుతాయి  కొన్ని భావాలు అక్షర సరాలై దూసుకుపోతాయి  కొన్ని భావాలు కరగని ప్రశ్నల సమాహారాలు  కొన్ని భావాలు తెలిపేను జీవితపు గమకాలు చావనేది తథ్యమని తెలిసినా బ్రతుకుపై ఆశ ఉన్నట్టే కరిగిన కాలానికి కానరాని కాలానికి నడుమ వర్తమానమున్నట్టే స్వార్థాన్ని వీడనాడి మానవత్వాన్ని పుణికిపుచ్చుకుంటే సమాధానాలన్ని వాటికవే మనోదర్పణానా ప్రస్ఫూటమైనట్టే

సంద్రపు తలంపై ఎగిసే అల కెరటాలు మనసు లోతులో మెదిలే ఆలోచనలు గాలి ధూళి ఆవిరి కలగల్పితే కారు మేఘాలు మాటతీరు ప్రవర్తన సంస్కారం మేళవిస్తే పదాలు చిరుగాలి పువ్వులను తాకితే వీచే పరిమళం మంచితనం అలవర్చుకుంటే అదే మానవత్వం

కనుల కలలు కనువిందు కాగా మనసే మురిసే ముదావహంగా నీలాల నింగిన నవోదయపు నాంది యవనిక యందు యుగమే యిమిడే కలమున కవితాక్షరి కనువిందు కాగా రంగులరాట్నమై రేయింబవళ్ళు రంగరించే : మనోనిశ్చలాలోచనలన్వయక్రమమే కమనీయకరం : లోకమే చిన్నబోయిందా ఏమో.. అల్లకల్లోలమై అతలాకుతలమై.. అక్షరాలన్ని ఇబ్బడిముబ్బడిగా.. భావాలన్ని స్థానభ్రంశమైయుండగా.. మనసనే ఇంకుడుగుంతలో ముంచి.. ఒక్కొక్కటిగా దెచ్చి కవితగా పేర్చి..! : ఊహలన్ని మనసనే అంబరానా ఊరేగే మేఘాలు..! ఆ మేఘాల మాటు చినుకు ధారలే కాబోలు అక్షరాలు..!! ఆలోచనలన్ని మది దోసిట నిలిచే అక్షరాల సవ్వడి..! ఆలోచనల సరళితో ప్రవహించే కవితల ఒరవడి..!!

భూమి చుట్టు జాబిల్లి తిరగాడినట్టు మహిమాన్వితము చుట్టు మానవత్వము తిరగాడినట్టు ఓ వరాహ లక్ష్మీ నారసింహా.. ఈ గురు పౌర్ణమి నాట నీ గిరి ప్రదక్షిణ.. అడుగడుగున దండాలు చందన లేపిత స్వామికి లోకమెల్ల యేలే చల్లని జాబిలి వెన్నెలలా ప్రసరినచేవు నీ దివ్యాశిస్సులు సింహాచల క్షేత్ర వరాహ లక్ష్మి సమేత నరసింహా పాహి మామ్ పాహి తలచిననంత ఆపదలు బాపే చూడచక్కని స్వామి

उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो वक्त किस समय पर कैसी मोड ले यह किसको पता साँसे कब तक चले इसका किसे क्या अन्दाज़ा उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो कभी फ़ूलों की महक वाली प्रकृति भी न जाने तूफ़ान का ज़ोखिम उठा लेती है कभी हँसता चेहरा पर उदासी और मायूसी आँसू से दस्तख़त कर जाती है उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो मेहमान हैं धरती पर चन्द दिनों के न फ़िर लौट आयेगी ये अलबेला जिन्द़गानी सिर्फ़ होंठों पर शब्द व यादें दिमाग में रह कर दोहरायेगी अपनी अनोख़ी कहानी उन हाथों को याद रखना जो ज़िन्दगी के हर कदम पर अपनी साया बिछायी हो उन बातों का कदर करना जो पराया ही सही अपनापन का एहसास दिलायी हो

బ్రతికి ఉన్నపుడు నలుగురు నీ గురించి చెడు చెప్పుకుంటారని దిగులు ఆఖరి ఘడియలో గుమ్మిగూడిన జనాన్ని ఒక్కసారి లెక్క పెట్టు నిన్న నీతో మౌనముదాల్చినా నేడు కంటిచెమ్మతో పలకరింపులు అందుకే చచ్చేదాక అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు ఎవరో ఏదో అన్నారని ఆ మాటని మనసు లోతుల్లో ఉంచి ప్రతి క్షణం నీలోనే నీవు కుమిలిపోయావు నిన్నటి వరకు ఈ విషయం నీకూ తెలుసు మానవ జన్మ రాదు మరలి అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు మనసును గాయపరిచారని నిందించేవు నిన్న నీవాళ్ళని చూడు నీ చుట్టు చేరిన వారిలో పరాయివాళ్ళు ఎవరు లేరు మిగిలేవు ఏదో రోజు కాటిలో కట్టెలా కాలి బూడిదయ్యీ అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు ఆప్యాయంగా రోజు పలకరిస్తుంటే ఉండకు విని విననట్టు రేపటిరోజునా ఆ పలకరింపులు శాశ్వతంగా మూగబోవచ్చు గుండెలకు హత్తుకుని ఏడ్చినా శ్వాసను విడిచి వెళ్ళే రోజు రావచ్చు అందుకే చచ్చేదాకా అయినా చావు పట్ల ఆలోచన కట్టి పెట్టు మనసుకి గాయమయితే శాంతియుతంగా పరిష్కరించుకొవచ్చు దేహానికి గాయమయితే సపర్యలతో ఉపశమనం పొందవచ్చు జన్మించే ప్రతి జీవి జీర్ణవస్థలో మరణ శయ్య కాదు కనికట్టు అందుకే చచ్చేదాకా అయ...

మనసుకు బాధ కలిగితే కనులకు చెబుతుంది కనులు ఆ బాధను కన్నీరుగా మలుచుతుంది  మనసుకు హాయి కలిగితే కనులకు చెబుతుంది కనులు ఆ భాషను కన్నీరుగా మలుచుతుంది  వింత ఏమిటంటే దుఃఖమైన ఆనందమైనా రెండు వేరువేరైనా మనసుకే తెలుస్తాయి కనులే పలుకుతాయి  బాధలో చెమ్మగిల్లిన కనులను తుడిచి మనసులో నిండిన వేదనను అర్దం చేసుకోవాలి సంతోషంలో చెమర్చిన కనులను చిరునవ్వుతో పలకరించి మనసులో నిండిన ఆనందమనే ఊయలలో సేదతీరాలి 

కనుపాప పిల్లలైతే కనురెప్ప అమ్మ కనుల ముందు కదలాడే దైవం అమ్మ అవనిపై నడియాడే బ్రహ్మ స్వరూపిణి అమ్మ ప్రాణాలను సైతం పణంగా పెట్టి  ప్రాణాలు పోసేది అమ్మ అణువణువును పులకింపచేసే పలకరింపు అమ్మ కొలువగ ఒక రోజైనా చాలునా.. పంచప్రాణాలకు ప్రతీక అమ్మ ప్రతి మాతృమూర్తికి అంకితం.. మే ఎనిమిదవ తేది మదర్స్ డే సందర్భముగా

मण्डराते बादल फ़िर से नयी धुन सुनायी काले काजल की लकीर बन आकाश में घूम आयी टिप टिप की बरसात नयी उमंग ले आयी सतरंगी के वर्णों से आसमान को सजायी मौसम सुहाना सा बचपन की यादें साथ ले आयी गडगडाहट गडगडाहट गडगडाहट ग्रीष्म में ही सही सावन ले आयी पल्लवों पर पानी के मोती पिरोयी हवा की लहर में मन उछलायी श्याम के पल में मेघा उभर आयी बिजली की तलवार लेकर आसमान से धरती पर उतर आयी गडगडाहट गडगडाहट गडगडाहट

ఎగిసే అలను నేను.. ఒడ్డు చేరువైతే కనుమరుగౌతాను వెలిగే కొవ్వొత్తి నేను.. కరిగి కాంతి పంచుతు కనుమరుగౌతాను వెన్నెల వీచిక నేను.. అమవస నిశిధిలో కనుమరుగౌతాను కురిసే మేఘం నేను.. చినుకులతో సందడి చేసి కనుమరుగౌతాను

25 Apr 2016: 02877 03 May VSKP RU 3A 05:30 17:00 25 Apr 2016: YPR HWH 05 May 3A Waitlist Booked 25 Apr 2016: e Darshan SMC 211 11:00 Slot Booked 25 Apr 2016: Vishnu Nivasam Rooms Booked 29 Apr 2016: YPR HWH Ticket Cancelled 29 Apr 2016: TIR-VGA-VTZ SpiceJet Booked 02 May 2016: Booked Balaji Rest House, Tirumala 03 May 2016 03:15 Started to Rly Stn 03 May 2016 04:30 02877 Boarded Train B2 33, 34, 35, 36, 37 03 May 2016 17:10 Alighted 02877 at Renigunta 03 May 2016 17:30 Boarded Renigunta to Tirumala Balaji Bus Stand Bus 03 May 2016 18:40 Alighted Bus at Balaji Bus Stand 03 May 2016 19:00 Checked-in to Balaji Rest House Room No. 4 03 May 2016 21:00 5 Cuts of Hair Lock using Ring and then tonsuring of Nidheesh at Kalyanakatta 03 May 2016 21:30 Food at Saravana Bhavan Hotel 04 May 2016 07:00 Checked-out Balaji Rest House 04 May 2016 08:00 Breakfast at Annamayya Bhavan Tirumala 04 May 2016 10:00 In Vaikuntham Queue Complex 04 May 2016 10:30 VENKATESHWARA SWAMI DARSHAN 04...

స్నేహానికి స్నేహమే హద్దు ప్రత్యామ్నయం మరి లేదు నమ్మకమనే పునాది పై నిర్మింపబడిన నిరాడంబరతకు నిఃస్వార్థ నిర్వచనమైన స్నేహమే నాకు బలం ఏనాటికైనా శ్వాస వీడి ఉండగలరా ఘడియైనా స్నేహమే ఊపిరి నాకు స్నేహానికి లేదేది సాటి స్నేహాన్ని మించినదేది లేదు రాదు దానికి పరిపాటి సప్తశత పడిలో అడుగిడుతున్న నా స్నేహబంధానికి అంకితమిస్తు అంతా మంచే జరగాలని ఈ స్నేహం కలకాలం సాగాలని మనస్పూర్తిగా ఆశిస్తు 700

మాటరాకా మౌనం ఎదురైతే నిను నిన్నుగా అర్దం చేసుకునే వారి కళ్ళలో చూడూ.. నీవు చెప్పదల్చుకున్నదేమిటో వారికి అవగతమౌతుంది.. నీ మనసు కుదుట పడుతుంది..!

సమ్మర్ హీట్ కూల్ డౌన్ కూల్ డౌన్.. చిత్ర విచిత్రమైన కవిత.. గూటిలో డప్పులు లయబద్దంగా సోపానమై నిలుచునా.. డనడనాడన్ దరువే తీన్మార్ కాగా.. కాగడాల వెలుగులో చిందేవేయగా చెవులకే చిల్లులు పడగా.. జనాలందరు వామ్మో వాయ్యో అంటు పరుగులు తీయఁగా.. కెవ్వు కేకా మండే ఎండలకి ట్యుస్డే ఫీవర్ కి లంకే కుదురునా వెడ్నస్డే వానలోస్తే థర్స్ డే థిల్లానాకి ఫ్రైడే చలిగాలికి సాటర్డే చితికిలబడ్డాడు సన్డే సన్నుడి వెచ్చదనం కొఱకు గూటిలో.. రిపీటే.. తాటి ముంజలతో మ్రోగాలి డంక బాకా

ఏమని వ్యాఖ్యానించగలను నేను..! నా కనులు చెమ్మగిల్లి చెంపను తాకితే..!!  ఏమని వ్యాఖ్యానించగలను నేను..! నా మదిలో భావాలన్ని అక్షరాలై ఉరకలేస్తే..!!  ఏమని వ్యాఖ్యానించగలను నేను..! నా కనులకెదుట జ్ఞాపకాలన్ని కదలాడితే..!!  ఏమని వ్యాఖ్యానించగలను నేను..! నా మనసే మాటరాకా మౌనాన్ని ఆశ్రయిస్తే..!!

ఈ కాలం లోను ఏ కాలం లోను కల్తి లేనిది అమ్మ ఆప్యాయత.. కల్మషమెరుగనిది నాన్న దీవెన.. సాటిలేనిది స్నేహానుబంధం.. విశ్వసనీయత విధేయత నమ్మకం నిరాడంబరం మచ్చలేని గుణాలు..

జీవితం కాలమనె తెరచాప తో సాగే పయనం గతుకుల అతుకులతో పడుతు లేచే కెరటం ఆడంబరాల అదుపుతో కుదుపు లేకా సాగే ఝరి కపటమనే భావన దరిచేరని జీవితానికి సరాసరి మనిషి మనిషికి నడుమ కానరాని తెర అహంభావం నిత్యం సతమతమయ్యేను తనకదే కదా అనుభవం కాలికి గాయం ఐతే ఓర్చుకోవచ్చు మనసుకి గాయం ఐతే ఏడుపే వచ్చు మంచి అనే భావన ప్రతి ఒకరిలో వెలిగే దీపం చమురు మాత్రం ఒక్కో దీపానికి భిన్నం సహేతుక పలకరింపులన్ని అజ్యపు దీపాలే మసిబారని మనసుకు దర్పణాలే స్వార్థమనేవి కర్పుర హారతులే దిస్టి తీసి కన్నులకు హత్తుకోగా నల్లగా చేతికి మసి అగాధాల మాటునా రగిలే నిప్పు ఎరుగని కొలిమిలివే మనస వచస కర్మణ త్రికరణశుద్ధిగా ఆచరించే జీవితపు సోపానాలివే అచేతనంగా అనాలోచితంగా అప్రయత్నంగా అగమ్యగోచరమై కాలమే సమాధాన పర్చగా ప్రతి ఘడియ కదిలేను త్రివేణి సంగమమై

మనసుకి మారుమాట మెదలక మారిపోయే మరునిమిషానా మాటలే మూగబోయి మౌనముగా మారేనేమో.. నవ్వులన్ని నిలువరిస్తు నవ్యతను నిదర్శిస్తు నగుమోమున నవకాంతులు నెలకున్న నిమిషానా వసంతమున విరితోటలో విహరిస్తే వర్ణాల విహారి..విరవిగా విరబూస్తాయి వేవేల వర్ణాల విరులు..

నా మనసు ఆహ్లాదంగా ఉన్నా, అల్లకల్లోలంగా ఉన్నా వస్తాయి కవితలు ఓక్కోసారి లుతవిక కూడాను. కవిత: కనులకే వినిపించే తతంగం.. తవిక: తనువు వికసించే కవనరాగం.. కనబడదు భావం.. వినపడదు మాట.. తపన మాత్రం కవిత.. ప్రేరణాత్మక మహిమాన్వితమగునేమో కదిలే కాలానికి సాక్షిగా.. పదాల కూర్పులో జ్ఞాపకాల వీచిక.. సుస్వర సుమధుర కావ్య గుళిక..!

కలత నిదురలో కనురెప్పల అలికిడులు వింటు కరగని నిశిధిలో కాంతి కిరణమై వెలుగు ప్రసరిస్తు కవిత పదాలలో ఓనమాలలో దాగిన భావమై నిలుస్తు గాలివానను తనలో దాచిన ప్రకృతిలా మారిపోతు కాలానికి కలానికి ఎదురు నిలుస్తు ఒక్కొక్క బంధాన్ని కలువుకుంటు సెలయేటి జలపాతంగా నిలుస్తు కరిగే కన్నీటి వెనక లోకాన్ని చూపించే కాంతినవుతు నిలువున కాలుతునైనా పదుగురికి వెలుగు చూపుతు దివికి భువికి వారధిలా మానవత్వాన్ని చాటుతు కలకాలమిలా ప్రకృతిలో లీనమవుతు... సాగే జీవిత పయనం..

కన్నుల అంచుల్లో కన్నీటి ధారా కనులకు చలువ అందించేనా మనసులోని బాధను కడిగేనా కనువీడిన చిరు చెమ్మ చెంపకు జారేనా చిరునవ్వులే కానరాకా కనుమరుగాయేనా

మచ్చలేని చంద్రుడిని చూడగలరా ఎవరైనను నీలాకాశం పడిందేమో అవాకు చివాకు పరాకు పెనుగాలి హోరులో వాన చినుకులో చిందులు తుళ్ళి కుకుకు అంటు కోయిల రాగం మరల వినిపించింది రింగు రింగులుగా తిరిగే రంగులరాట్నం కానవచ్చిందా?

ఔను మరి ఒక్కో పాలి ఘాట్ రోడ్ వస్తది.. నత్త నడకన పయనం.. మరో మారు యూ టర్న్ లు, హేయిర్ పిన్ బెండ్లు.. కొన్ని చోట్ల రోడ్ అండర్ రిపేర్ టేక్ డైవర్షన్ లు మరి కాస్త దూరానా న్యారో లేన్లు స్పీడ్ బ్రేకర్లు.. గోతులు గతుకులతో రహదారికి ఊడినా తోలు.. ఐనా తప్పదు కట్టాలి టోలు.. యేగారుమనుక లువాభా కరానకా లురాక్షఅ తిప్పి ప్పితి పేజిలు ఇటుకటు యేటాకిటుఅ రాసే ముందు సిర పాళి పెన్ను బర్రా బర్రా రాతలకి విరిగేను వెన్ను అది కతల్ కైతల్ పుస్తకం కాది ఎక్కాలు రాసేటి లెక్కల *స్క్వేర్ రూల్* బుక్.. అక్షరాలవే భావాలను మార్చి కవితకు ఇవ్వదలిచాను మరి బ్రాండ్ న్యూ లుక్.. (పదప్రయోగం సరదాగా.. ఎవరి మనసు గాయపర్చటానికి కాదు)

Every Pain Teaches a Lesson.. Every Lesson has a Moral.. Every Moral Teaches Humanity.. Every Humanity has Dignity, and Dignity Teaches Humbleness..

భావగీతాల మాటునా ఏవో తెలియని మూగ వెతలు కన్నీటి సంద్రం మాటునా ఏవో కలతల గీతాలాపనలు ఈజి టు మింగిల్ డిఫికల్ట్ టు అండర్స్టాండ్ ఇజ్ ది రియల్ లైఫ్ !

కన్నుల అంచులో కన్నీటి ధారా కనులకు చలువ అందించేనా..? మనసులోని బాధను కడిగేనా..? కనువీడీన అశ్రువు చెంపకు జారగా మదిలోని వ్యాకులత అంత కరిగి కన్నీరాయేనా..!

మాతృహృదయమే కోవెలైతే వెలిగే చిరు దీపం ఒడిసి పట్టుకుని బుజ్జగించే తల్లి మమకారం కాలమే కదలాడినా మారని వాత్సల్యం అదే అదే ప్రతి మాతృమూర్తి గొప్పతనం కని పెంచే సహనశీలి తాను కనికరించే కారుణ్యం అల్లరి చేసినా మురిపెం చేసేను కదా ప్రతినిత్యం కదలాడే కన్నుల వాకిలిలో అనునిత్యం అదే అదే ప్రతి మాతృమూర్తి గొప్పతనం (నా ప్రాణస్నేహితురాలి మానసపుత్రిక *లమ్* కు అంకితం)

ఎగిసే అలనా నేను.. సంద్రం సడి చేసే వేళ ఒడ్డుకు చేరి సైకతపాదం తాకుతాను..! కురిసే చినుకునా నేను.. మేఘాలు ఉరిమే వేళ మిన్నుకు భారమై మన్నులో ఒదిగిపోతాను..!! కదిలే కాలమానమా నేను.. ఒక్కో ఘడియ కదలాడే వేళ జ్ఞాపకాలుగా మారి కాలగర్భంలో కలిసిపోతాను..!!!