అనితశ్రీధరీయం: కావ్యాంజలి

2007-2014 Kaavyaanjali ఎచటికో నా పయనం ముళ్ళ బాట అని తెలిసినా కారు మేఘాలే ఉరిమి పడుతున్నా నదిలా మారి నా అంతం సముద్రమని తెలిసినా ఎచటికో నా పయనం కంచె వేసి గుండెను గాయపరచినా ఊపిరి బిగపట్టి నిట్టుర్పుల సెగలై ఆశలు కాలిపోతున్నా సెగను తాకి ఆవిరి మెఘమై చిరుజల్లులై పుడమిలొ కలిసిపోతానని తెలిసినా ఎచటికో నా పయనం భావాలు మైనమై ఆవేదనతో కరిగిపోతున్నా నన్ను నన్నుగా ప్రేమించే వారికోసం డివిటిలా మారి వెలిగి పోతున్నా స్వచ్చమైన స్నేహానికి ప్రతీకగా బండబారిన హృదయం పై శిలాక్షరమై మిగిలిపోతానని తెలిసినా [నా ఈ కావ్యాంజలి బ్లాగ్ నేటితో ఏడూ వసంతాలు పూర్తి చేసుకుంటున్న శుభ తరుణాన ఈ కవిత ]

నిజం నిప్పని నింగిలో నిగారింపు నీలవర్ణాల నిండు నెలవంక  దరికిరాక దాపరికాలు దోబూచులాడే దిక్కులవెంట  కరిగే కన్నీరు కలతలను కొలిచేవా కనులకు కానవచ్చే కమ్మని కలలా  గతి గమనం గోచరించి గాలిసైతం గగనానికేగి గింగిరులుకోడుతుంటే  తదేకంగా తపనతీరక తనువంతా తిమిరాన్ని తచ్చాడుతుంటే తాత్పర్యాలు తెలియక తికమకలో  రాగద్వేషాలు రంగరించి రేయిని రంగులద్ది రకరకాలుగా రూపుదిద్దుకున్న వెతికే వాలుచూపులు వేచి వీక్షిస్తున్నాయి వరాల వాన వస్తుందని విరబూసే వెలుగుపులు వసంతానికి విన్నవించటానికి వీనుల విందుగా వినటానికి 

Those were the days, when Ukkunagaram-The Steel City, was lauded for the Lush Greenery that was unique in its own. It was that horrifying moment, when the Cyclone dragged and pulled each and every tree out of its strong hold, the nature has shown. Tree Facing Our Quarter The Lane that was After the Cyclone Garden and Road in Vain Road to Shopping Complex Blocked Road Leading to Shopping Complex Another View Road Connecting Main City to the Steel Township Nature was not this merciless before. See how it has been a cause of concern. The day started with light showers slowly turned into violence With winds as high as 350kmph and trees bowing in twisting and bending them as worst as possible that took away peace in  silence All we could see was trees and trees surrounded, not as before that gave shade. But only as the broken bones of the Earth that is stored in our memories only to let them get fade. A Violent Shake of 5.8 l

నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది ? అలల మాటున రేగిన అలజడి కనిపిస్తుందా  లేకా వాటి నడుమ లెక్కకు మించిన నీటి బొట్టు కనిపిస్తున్నదా చంద్రుడు ఉన్న లేకున్నా నేనెప్పుడు కాలం వొడిలో ఊయలూగే అలనే  కంటికి కునుకంటూ లేక ఓలలాడించే సాగర ఘోషనే  నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది? వెలుగులు కోల్పోయి చీకటి అలుముకున్న కాలం కనిపిస్తుందా  లేకా రేపటి వేలుగులకై వేచి చూసే నిశి రాతిరి కనిపిస్తున్నదా  చంద్రుడు ఉన్న లేకున్నా నేనెపుడు పగటికి కాలాన్ని వెళ్లదీసే తిమిరంధకారాన్నే  కాలం వొడిలో నీకు హాయి కలిగించి రేపటి వేకువకై నిన్ను చేర్చే రాతిరినే  నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది ? వంకర్లు తిరిగి భావం ఏదో మరిచి ఒంటరిగా మిగిలి ఉన్న అక్షరం కనిపిస్తుందా  లేక తనలో దాగి ఉన్న శక్తి కై వేచి చూసే భావం ఒరవడి కనిపిస్తున్నదా  ఇటుకటు అటుకిటు మార్చి మార్చి ఓ భావానికి శ్వాస ఇచ్చిన అక్షరాన్నే నీ మదిలో దాగిన భావాలను అక్షరరూపం లో పొందు పరిచే కవిత్వాన్నే  నన్ను చూడు ఏం కనిపిస్తుంది? ఆమడ దూరం లో ఉన్న ఆకాశం పాదం కింద ఉన్న భూమి కనిపిస్తుందా  లేకా ప్రకృతిలో ఇమిడి ఉన్న జీవరాశికి ఊపిరులు ఊదే పంచభూతాల గనిలా కనిపిస్తున్నదా  లోకాన్నే తన గుప్

మాటే మౌనమై మదిలో ఇలా దాగేనా  ఋతువులు మారినా పుడమిని తడిమేనా  కాలగమనమె దరి చేర్చుతుంది ఎవరినైనా  ఒర్పులో మార్పు రానీకు ఏ రోజైనా కన్నులు పలికే భాషలు మూడు  ఆనందం నిండిన కనులను చూడు  బాధలో ఉన్న కన్నిరుని చూడు  లోకాన్నే తనలో బంధించే చిన్ని గవాక్షాన్ని పరికించి చూడు    వేవేల భావాలతో లయబద్దంగా కొట్టుమిట్టాడుతున్న గుండె సవ్వడి  కాలానికే అందక పరుగులు తీసేనా ఏమో ఎప్పుడైనా పొరబడి  కల్మషం ఎరుగని భావన ఏదైనా ఉంటె దాచుకో మదిలో త్వరపడి  ఒర్పులో చేర్పులో పలుకులో రానీయకు ఏనాడు బాధను వెంటపడి  కలలరూపం కావ్యాలలో ఇమిడే అక్షరాలగా  ప్రతి అక్షరం ఓ భావనకు ప్రతీకగా  మాట మునమైనా మదిలో భావానికి ప్రతిరూపంగా  వెలిసే నేడు ఇలా  మౌనం నవ్వులు వేదనకు సాక్ష్యం గా  

మిన్నుకి పుడమికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చీకటి వెలుగులు పుడమికి అందిస్తుంది ! సంద్రానికి చంద్రానికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చంద్రుని గమనాన్ని బట్టి అల కదులుతుంది  సూర్యునికి చంద్రునికి గల బంధమేమి ? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  చీకటి లో చిన్నబోయిన చంద్రుని తన వెలుగులు పంచి వెన్నెల కురిపిస్తుంది  వసంతానికి కోయిలకు గల బంధమేమి? చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే  వసంతాల వేల కోయిల కుహుకుహురాగాలు మిళితం చేస్తుంది  మనిషికి మనిషికి గల బంధమేమి  చెలిమి బంధమే కాదా  కనుకే ఆప్యాయతతో పలకరిస్తే ఆ బంధమే ఋణానుబంధం అయ్యి నిలుస్తుంది 

కన్నులకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి లోకాన్ని లోకం లో రంగులన్నిటిని తన కంటిపాపలో నిగుడితం  చేసుకుంటుంది కదా ! చేతులకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి మనసు పలికే భావాలన్నిటిని అలవోకగా వర్ణాల్లోకి మార్చేస్తుంది కదా ! పాదాలకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి కనులకే కనపడని దూర తీరాలకు మన గమ్యాలకు చేరవేస్తుంది కదా ! మనసుకే తెలియని భాష అంటూ ఏమైనా ఉన్నదా ? మరి ఎదురుగ నిలిచినా మనసు భాషను చెప్పకున్న అర్ధం చేసుకుంటుంది కదా ! 

తిమిరంధకారం  ఎలా అయితే సూర్యుని వలన సమసిపోతుందో అలానే కొన్ని బంధాల వల్ల ఆ జీవితానికే సార్థకత లభిస్తుంది కొలనులో ఉన్న కాలువకు గెడ్డ పైన ఉన్న చెట్టు చేమ కు తేడ ఒకటే అంత నీరున్నా కలువ ఒక్క పువ్వే పూస్తుంది రోజుకు ఆ చెట్టు కు వందల పూలు ఆ ఒక్క తామర పువ్వు ఈ వందల పూల కంటే దేదీప్యమానంగా విరబుస్తుంది కొన్ని పరిచయాలు అంతే జీవితాలనే మార్చేస్తుంది రెక్కలు తొడిగే పక్షి ఎంత దూరం ఎగిరిన తన గూటికి చెరక మానదు మనిషి ఎంత ఎత్తుకు ఎదిగిన తన ఉనికిని తన లోకాన్ని మరిచిపోకూడదు గడ్డిపువ్వుకు కూడా ఈ పుడమే తల్లి మఱ్ఱి మాను కు కూడా ఈ నేలె అమ్మ వొడి దేవుడేక్కడున్నాడని ప్రశ్నించకు నీ ప్రతి అడుగు జాడల్లో నీ ప్రతి పలుకులో ఆంతరికంగా నీలోనే ఉన్నాడు ప్రకృతి ఒడిలో నీతో మమేకమై ఉండే పంచభూతాల్లో ఇమిడి  ఉన్నాడు నిత్యం నీతో సాగుతూ Indicative Image Courtesy: Deviant Art

336/500 చిత్రం ఏమిటంటే యవ్వనం లో ఉన్నప్పుడు జీవితం విలువ తెలియదంటారు లోకులు కాని ఆ యవ్వనం ఇచ్చే అనుభవాల సారాన్ని మూటగట్టుకుని జీవిత సాగరం ఈదుతాము  అలా ఈదుతూ ఈదుతూ సహనం కొలిపోయి మనసు అలసిపోయి వృద్ధాప్యం లో  అనుభవాలు మెండుగా ఉన్నపటికీ ఆ సేకరించిన అనుభవం తో ఏమి చెయ్యలేరు  చెయ్యాలన్న మనసు ఎగిరి గంతెసినంతగ ముదసలి ప్రాణంకు వీలు పడదు  జీవితం అంటే అనుభవాలే కాదు అది అన్ని రాగద్వేషాల సమ్మేళనం  ఓర్పును మనకు సహననాన్ని మనకు సహవాసం గా ఇచ్చే అరుదైన పెన్నిధి  ఆడుతూ పాడుతూ తన ఉనికిని తన కర్తవ్యాన్ని ఎప్పుడు పాలిస్తూ చల్లగా ఉండాలందరూ  సూర్యుడి తొలిపొద్దు లేదు మలిసంధ్య లేదు అదంతా మనకోసమే కొత్త ఉత్తేజం కోసం  నూతన ఒరవడి కోసం నిత్యనూతన స్నేహాలా పెన్నిధి కోసం నడిచి వచ్చే బంధాల కోసం  కన్నులు తెరిచే తోలి రేయి చీకటి ని చేరి మరల నవ్యోదయాలు ఉదయించినట్టు  {నోట్: This Poem Marks My 500th Post on Kaavyaanjali and My 336th Post in Poetry Category}

ప్రతీకాత్మక చిత్రం  కనుచూపులకే అందని రూపమా కలవై నా కన్నుల్లో నిలువుమా  కాంతివై సంక్రాంతి వై నీలాల  కన్నుల్లో దాగిన నిండు కాంతికి రూపమై  వెన్నెల కాచిన అడివికి ఋతురాగానివై  కల్మషం లేని మనసు కె ప్రతిబింబం నీవై  కాలం తో పాటు కాలాతీతమై కన్నుల్లో మెదిలే స్వప్నరాగమై భావ గీతమై  సాగర ఘోషల లయలో తరంగాల నీడలో కడలి అలల్లో నిక్షిప్తమై  మేలిమి ముత్యాల కాంతి పంచుతూ ఇలా సాగిపో కావ్యాంజలి వై నిత్య నూతన వాహిని వై 

Indicative Image Only ఆర్ద్రత నిండిన కన్నుల్లో చెప్పలేని భావాలు ఎన్నో ఎన్నెన్నో గుండె బరువెక్కినా మనసుకు హాయి కలిగినా పలకరించే నేస్తాలు యదలో బాధ ఉప్పోంగిన చిద్విలాసముగా మనసు మురిసినా ఆకాశాన చినుకుల్లా కంటి భాషకు సరితూ గే అక్షాశృవులు మనసుకు బాధకలిగినా గుండెలయ తప్పిన రాలే భావానికి ఆనవాలు ఈ చమర్చే కనులు. సంతోషమైనా దుఃఖమైన జాలువారే నయనభాష్పాలు ఉద్వేగ సంకేతాలు చెమ్మగిల్లిన కనులను తుడిచి సాంత్వన చేకూర్చే చేతులు ఉన్నంతవరకు ఆ కన్నిళ్ళు మనసు బాధను మనసు భాషను అర్థం చేసుకునే ఆర్ద్రత నిండిన హృదయంతరాలు చెమర్చిన కన్నుల వెనక దాగిన భావం లోకం లో అన్ని చెడులను జయిస్తుంది కన్నులు పలికే భావన ను యదకు హత్తుకుని సాంత్వనలతో ఓలలాడిస్తుంది ఎవరిని ఉద్దెశించి రాసినది కాదని మనవి. శ్రీధర్ భూక్య  

ఓయ్ ఏది నవ్వు నువ్వు  నవ్వు నవ్వితే రాలేవి చిరాకులే  ​చిరాకు ఉంటె పరాకులే  పరాకుగా ఉంటె ఏవో ఆలోచనలే  ఆలోచనలన్నీ మదిలో రేగే ఊహలే  ఊహల్లో తేలీ మనసుకు కలిగే కలవరింతలే  కలవరింతల్లో కలిగేనేవో పలవరింతలే  పలవరింతల్లో దాగెను హాయిరాగాలే  హాయిరాగాల్లో వికసించెను నవ్వులే  ఓయ్ ఏది నవ్వు నువ్వు నవ్వు

Indicative Image Only వెలుగు లేనిదే నీడ ఉండదు వెలుగు తోనే నీడ విలువ ఎండ లేనిదే చినుకుండదు ఎండా తోనే  వర్షానికి విలువ బాధ లేనిదే సంతోషం ఉండదు బాధ తోనే సంతోషానికి విలువ స్నేహం లేనిదే బంధం ఉండదు స్నేహం తోనే బంధానికి విలువ జీవితంలో  ఒడిదుడుకులు ఎప్పుడు ఉండేవే అని తెలిసిన నాడు జీవితం అంటే అన్ని భావాల సమ్మేళనం అని తెలిసిన నాడు ఉవ్వెత్తున ఎగిసే అలలా నిలువెత్తున వెలిగే దీపంలా జ్ఞాన జ్యోతి లా ప్రజ్వలిస్తుంది మరొకరికి సాయపడుతూ సాగిపో ఇలా వెలుగు పంచితే దారి అదే కనిపిస్తుంది తిమిరంధకారం కన్నా తేటతెల్లని వెలుగు ఎలా అయితే మనసుకు సాంత్వన కలిగిస్తుందో నిరాశ నిస్పృహల నిట్టుర్పుల జీవితానికి ఇదే సరి అయిన విరుగుడని తెలుసుకో ఈ జీవిత పయనం లో వడివడిగా అడుగులేస్తూ  నవ్వుతు నవ్విస్తూ సాగు లోకం నిన్ను చూసి గర్వ పడి కోరుకోవాలి అందరితో పాటు నీయొక్క  బాగు 

​ Image Courtesy: Deviant Art జీవితం ఓ అలుపెరుగని వయనం నవ్వులు ఇందులోనే బాధలు ఇందులోనే పయనం మాత్రం ఆపకు ఓ బాటసారి గమ్యం ముఖ్యం కాదు గమనమే ముఖ్యం నువ్వు నడక నేర్చుకున్నది ఈ జీవితం తోనే ప్రేమను మమతను చవి చూసింది ఈ దేహం తోనే ప్రకృతి నీకు తోడై నీడై నీ వెంట రాగా ఆశిస్సులే నీకు ఆలంబనై నిలువగా సాగర కెరటం లో ఏమున్నది ఓ నీటీ బొట్ల సమూహమే ఉదయకాంతిలో ఏమున్నది సూర్యుని కోట్ల కాంతి పుంజలే మబ్బుల్లో ఏమున్నది దుమ్ము ధూళి తాలుకు ఆనవాలే అవే అంతటి శక్తిని పంచుతున్నాయంటే మనం కూడ కలసికట్టుగా ఒక జట్టుగా ఉంటే కలిమి బలిమి లేకుంటే ప్రపంచమే భగ్గున మండే నిప్పుల కొలిమి Image Courtesy: Deviant Art

Image Courtesy: Flickr చిరు చినుకుల  సాయంత్రం  దోసిలిలో ఒక్కో ముత్యాన్ని పడుతూ  నిలువునా తడుస్తూ ఆ తుప్పరలో నన్ను నేనే మరిచిపోతూ  పరిగెత్తుకుని వెళ్లి నీటిమీద పడవలు చేసి పారించాను  నీలి మేఘాల సవ్వడిలో  మెరుపుతీగలా హొయలుబొతు  ఆ చిరు చినుకుల వరదలే అనుపమానంగా  ఎగసే అలలై ముచ్చాతగోలిపాయి నా నందనవనాన్నే చక్కగా అలంకరించాయి  చల్లని గాలి చెవులలో చేరి శంఖము పూరించినా  ఆ తెలియని హాయేదో నా లోలోపలా కదలాడింది  నీలి నయనాలలో ఏదో తెలియని వెఱ్రితనం నన్ను ఓ చోట నిలవనీకా  గాలిలా చినుకుల్లో తడపసాగింది నిండు కుండలో గోదారిని పట్టి నెత్తిన బోర్లించినట్టు  

Indicative Image Only ఒకె లగ్నం లో ఇరు మనసులని మూడు ముళ్ళ బంధంతో నాలుగు వేదాల మంత్రోపచారణతో పంచ భూతాల సాక్షిగా ఆరు ఋతువుల్లో కలిసిమెలసి ఉండాలని సప్తపదులు వెంట నడయాడగ అష్టైశ్వర్యాలు సిద్ధించాలని నవరసాలు తమ సంసారం లో నిండాలని పది కాలాల పాటు కష్ట సుఖాలు పంచుకునె బంధమే పెళ్ళి

​ఉషోదయాలకు నాంది పలుకుతూ  పూల పరిమళాలతో స్వాగతించిన  సుమనోహర సుమమాలికల సరాగం.  చెంతన వాలే ఋతురాగాల సమ్మేళనం.  విపంచి గీతికల భావ గీతం ఎన్నో ప్రకృతిలో  ఇమిడిన అందాలు ఎన్నో ఎన్నెన్నో. ​రెక్కలు తొడిగి ఆకాశానా రివ్వున ఎగరాలనుంది.

అమ్మ ఓ భావగీతం ఓ అనురాగానికి నిలువెత్తు రూపం అమ్మ మురిపాలలో తడిసి ముద్దవని పసి కూన లేనే లేదు అమ్మ వొడిలో ఆడుకునే బుజ్జిపాపయిల నుండి ప్రేమను పంచె రుణానుబంధం అమ్మను మించి మరేది లేదు లోకాన కనుకనే అమ్మకు జోహార్లు (మదర్'స డే సందర్భంగా )

ఏమిటి ఇవాళ్ళ కవితకు బదులుగా శ్రీధర్ ఇంకేదో వ్యాసం రాశాడేంటి అనుకుంటే దానికి కారణం ఇలా : జనవరి లో ఓ సెమి ఫినిష్డ్ ఇంటిని (అప్పటికి ఇటుకలు పెర్చుతున్నారు , స్లాబ్ పిల్లర్లు వేసి ఉన్నారు ) కొన్నాం, తీర దాన్ని మా సొంత ఊరిలో కొనడము, మేము అక్కడికి 600 కి మీ దూరం లో ఉండడం వలన హౌసింగ్ లోన్ కోసమని ఫెబ్రువారి నేలంతా డాక్యుమెంటేషన్ కె  సరిపోయింది. నాన్న నేను అమ్మ ఆ నేలంతా బ్యాంకు వెంట తిరగడం తోనే సరిపోయింది. మార్చ్ లో లోన్ సాంక్షన్ అయ్యిందని చెబితే వెళ్లి బిల్డర్ గారికి కొంత సొమ్ము  అప్పజెప్పి, ఇంటి పనులు దగ్గరుండి చక్కబెట్టేటందుకే సరిపోయింది. ఏప్రిల్ లో తిరిగి ఊరు వెళ్లి, పెయింట్ సంగతి, మిగిలిన కన్స్ట్రక్షన్ పనులకోసం ఐపోయింది ఏప్రిల్ లో బ్యాంకు కు లోన్ లో ఐదో వంతు ఈ ఎమ్ ఐ కట్టిన తరువాత రిజిస్ట్రేషన్ కోసం వెళ్ళాము. రిజిస్ట్రేషన్ ఐన పిమ్మట ఏప్రిల్ 22 న మా కొత్తింటి గృహప్రవేశం జరిగింది. ఆ తరువాత అక్కడికి మకాం మార్చడానికి ఇంకా ఓ పదేళ్ళు ఉన్నాయని ఆ ఇంటిని బాడుగ ఇచ్చి వచ్చేసరికి మే 02 అయ్యింది. ఇదండీ అసలు సంగతి. కనుకనే ఈ మధ్య కావ్యాంజలి లో టపాల సంఖ్యా కాస్త తగ్గుముఖం పట్టాయి.   

మండే ఎండలు చివుక్కు చివుక్కు మనినా గొంతుక ఎండుతూ దాహం దాహమనినా నిప్పుల కుంపటిని సూర్యుడు నడినెత్తిపై బొర్లించినా వేసవి తాపం మండుటెండలో ముచ్చమటలు పట్టించినా వేడిమి నుండి ఉపశమనానికి గొడుగును వాడినా వాతానుకులిత ఉపకరణాన్ని గంటల తరబడి 'ఆన్' చేసి ఉంచినా వేడి తాకిడికి బొగ్గు గనుల్లో మంటలు ఎగిసిపడినా ఎగసిపడే మంటలమాటున బొగ్గు మసి బొగ్గుపులుసు వాయువై నింగికెగిసినా నీరు ఆవిరైపోయి విద్యుత్ నిలిచిపోయినా గ్రీష్మానికి ఆదరణ తగ్గెనా? Written as Summer has arrived

ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు భావి భారతావని ప్రగాతికిదే తోలి మెట్టు ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు కుళ్ళు కుతంత్రాలన్ని ఇక పక్కనబెట్టు  ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు పరిగెత్తుకు రా వోటాయుధం చేత బట్టు  ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు మాయమాటల మోసాల పనిపట్టు ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు వోటు వేసి నీ ఖ్యాతిని సమాజం లో నిలబెట్టు  ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు నీకు నచ్చినట్టు నచ్చిన వారికే పదవిని కట్టబెట్టు  ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు వోటు మీట నొక్కి భారతావనికి సలాం కొట్టు  ఎలక్షన్లు ఎలక్షన్లు రాజకీయ మార్పునకు నాంది పలుకుతూ వోటు వేసి ఆదరగొట్టు  

మన పెరట్లోని మామిడి కాయల వగరు మనలోని బాధను మన నుండి వేరు చెయ్యాలి ఆ చేదు  వేప పువ్వులు మనలోని చెడు గుణాన్ని పారద్రోలాలి ఆ తీపి అరటి బెల్లం పాకం మన జీవితాల్లో మంచిని పంచాలి తీపి కారం చేదు  వగరు పులుపు ఉప్ప: అన్ని కలగలిపి జీవితానికే తలమానికగా నిలవాలి నా స్నేహితులకు, సన్నిహితులకు, గూగుల్ ప్లస్ వీక్షకులకు, నా బ్లాగ్ పాఠకులకు కావ్యాంజలి బ్లాగ్ తరపునుండి శ్రీ జయ నామ ఉగాది శుభాకాంక్షలు ఇట్లు, మీ శ్రీధర్ భూక్యా  

దుఃఖం బంధించిన పెదవులపై చెరిగిపోని చిరునవ్వు సంతకాన్ని చేసి చూడు  , ఆ నవ్వు ప్రవాహానికి దుఃఖమే కొట్టుకుపోతుంది  లోకమే కొత్తగా కనిపిస్తుంది    బాధతో నిట్టుర్చుతూ రాల్చే కన్నీటిని అధిగమించి తల పైకెత్తి చూడు, ఆ చూపులకే బెదిరిపోయి బాధనేదే లేకుండా చెల్లా చెడురై పోతుంది ఉద్వేగం తో లయతప్పిన హృదయ కవాటాల్లో ప్రేమను సంతోషాన్ని నింపి చూడు, తన్మయత్వం తో లయబద్దమైన ఊయలలుగుతూ ఉప్పొంగిపోతుంది  వేదన అనే కల్మషాన్ని నీ జీవితం నుండి పారద్రోలి చూడు, నిన్నటి దాక  నీది కాదనుకున్న జీవితమే నీకు కొత్త దారులు చూపుతుంది 

నేను ఓ నావ తయారు చేసాను, దానిని స్నేహపు నావ అని పేరు పెట్టాను సమాజం అనే సంద్రం లో, లోకులనే అలలపై నా నావను నడిపించే ప్రయత్నం ఓ స్నేహం చెయ్యి చాచి పిలిచింది, పదునాలుగేళ్ళ క్రితం దానికి ఆటుపోట్ల ప్రేమ సునామి వచ్చి ఖంగు తిని పదవ ను మరల ఒడ్డుకి చేర్చాను ఇంకో స్నేహం ఎదురయ్యింది, కళ్ళముందు కదలాడే మరపడవను తలపిస్తూ నన్నే అందులో రమ్మని ప్రాదేయపడింది, స్నేహానికి వెలకట్టలేని నేను సరేనన్నాను నడి సంద్రానికి చేరుకున్నాక ఆ పడవకు రంద్రం ఏర్పడి నీళ్ళు లోనికి రా సాగాయి ఒకడు స్నేహం అని వాదిస్తే ప్రేమ అన్నారు, ఇలా కాదని ఆ 'జన' సంద్రాన్ని ఈదుకుని ఒడ్డుకు చేరుకున్నాను నా పడవ  ఆ ఒడ్డున లేదు, దానిని ఎవరో ఎత్తుకు పోయారు స్నేహానికి విలువలేదని ఆకర్షణే ప్రేమ అని అనుకుని వెళ్తున్న నాకు నా పడవ  ఇసుక లో కూరుకుపోయి కనిపించింది స్నేహాన్ని మించి  ఆకర్షణ , ఆకర్షణ ను మరిపించే ప్రేమలు కూడా ఉంటాయని అమ్మ ప్రేమే అందుకు సాక్షమని తెలిసి మనసు తేలిక పడింది

రెక్కలు కట్టుకు ఎగిరే పక్షికి ఆకాశమే హద్దు గాలికి పోటి పడి కురిసే వానకు కాలగమనమె హద్దు  మితి మీరడం ప్రకృతి మనకు నేర్పించకపోయిన మనిషి ఆలోచనలను  చిందర వందర చేసి పుట్టే చెడుకు ఆనవాళ్ళు  కరిగిపోయే హిమపాతమే వడగళ్ళై కురిసే తీరు చలిని చంపే సూర్య రాష్మే వదగాల్పులై శక్తినంత పీల్చుకునే తీరు  బంధాల బాంధవ్యాల నడుమ బంధానికి బాంధవ్యానికి తేడా తెలియని మూర్ఖులు కొందరు  ఆహ్లాదం కోరుకునే మనసుని విరిచి శునకానందం పొందేది మరి కొందరు  (ఈ కవితలో వాడిన భాష కాస్త కటువుగా ఉన్నా, ఎవరిని ఉద్దేశించి వ్రాసినది కాదని తెలియపరుచుకుంటున్నాను)

ఒకరి కల్పవల్లి ఒకరి నిత్యాలంకారి ఒకరి మనసులో నిక్షిప్తమైన  భరిణ, ఒక అమ్మ ఒక చెల్లి ఒక భార్య  కాని ఎక్కడ చూసిన మగువ తన ఉనికిని మనకు తెలుపుతూనే ఉంది  అంతర్జాతీయ మహిళ దినోత్సవాన్ని పురస్కరించుకుని భారత వీర వనీతలందరికి,  నేటి మేటి యువరాణులకి, నవయుగపు మహిళమణులకు  కావ్యాంజలి బ్లాగ్ తరుపునుండి నా శుభాభినందనలు

Image Courtesy: Wikipedia Samsung Galaxy Gear Fit ​ ఔరా ఏమి ఈ వింత: అలనాడు కాలు కూడా మోపలేని విధముగా ఓ పెద్ద గదిలో వైర్లు ఒకదానిమీద మరొకటి పెనవేసుకుని చాంతాడంత మల్లెల మాలికల మీటలు బీటల్ల చప్పుళ్ళు  చేసే పరికరాలు ఉండేవట  అది కాస్త మెల్లిమెల్లిగా గది మొత్తాన్ని వీడి గదికి ఓ మూల ఉండే పెద్ద పరికరం అయ్యింది  మీటలు నొక్కితే ఒకట్లు సున్నాలే ముత్యాల హారాల్ల నల్లని స్క్రీన్ పై తెల్లటి అక్షరాలూ పెనవేసుకున్నాయి  ఆకారం తగ్గి బక్క చిక్కి ఓ పక్కగా రంగులదుముకుని మన ముందుకు ముస్తాబై వచ్చింది  అక్షరాలూ బొమ్మలు గీసుకునే 'ఎలుక'ను తన తో తీసుకు వచ్చింది మన ముందుకు  వాక్యూం ట్యూబ్లు కాస్త గోర్డాన్ మూర్ లా వలన ఇంటిగ్రేటెడ్ సర్క్యూట్స్  అయ్యాయి  అన్ని తమలో దాచుకుని సకలం నేనే అని చెప్పాయి, గిర గిర తిరిగే పళ్ళాని డేటా సేవ్ చేసుకునే ప్లాటర్ హార్డ్ డిస్క్ అయ్యి  వినూత్నంగా  వాటిని తలదన్నే లాగ సిమోస్ నాండ్ ఫ్లాష్ మెమోరీస్ వచ్చి కాస్త ఆ మూలనున్న పరికరాన్ని వొళ్ళో పెట్టుకునేల  మనతో పాటు ఎక్కడికైనా తోడుగా తీసుకెళ్లేలా ఆవిర్భవించింది అక్కడితో ఆగకా దూరభాషిణి లో న

జీవితపు ప్రతి ఘడియ ఓ మైలురాయే, ఎన్ని దాటినా మనముందు మున్ముందు అలాంటివి ఎన్నో మరెన్నో  వాటిని అధిగమించి  దూసుకు వెళ్లాలే తప్ప వెనుదిరిగి మనః సాక్షి ముందు దోషిగా నిలబడకు ఏనాడు ఓ బాటసారి  నీ ప్రతి అడుగులో తెలిసి తెలియని అలజడులేమైన ఉన్నా, రెప్ప మూసి తెరిచేలోపు కన్నీరు ఏరులై పారినా  కస్తాల కడలి దాటకుండా నీ మజిలికి నువ్వు చేరలేవు, అన్ని ఋతువులు కలగల్పితే ప్రకృతి అవుతుందని మర్చిపోకు ఓ బాటసారి నిస్సహాయత నిన్ను తన వాకిలి ముందు నిలువర్చిన, మనోబలం తో ఆ జిగటను వదిలించుకుని వడివడిగా అడుగులలో అడుగులేస్తూ సాగిపో ఓ దీశాలివై, వ్యాకులతకు చరమగీతం పాడి నవలోకం నీ కళ్ళ ముందు నిన్ను ఆహ్వానించేలా ఓ బాటసారి